21 چێا که چه کوَهنێن زمانگان، هر شهرا موسّائے شَریَتئے جار پِرّێنۆکێن مردم بوتگ‌اَنت که هر شَبَّتئے رۆچا مردمِش کَنیسَهانی تها وانێنتگ‌اَنت.“
بله اِبراهێما گوَشت: ’آیانی کِرّا موسّا و نبیانی کتاب هست‌اَنت. آیان بواننت و هبرانِش گۆش بدارنت.‘
گڑا، ناسِرَها شت، همۆدا که رُستگ و مزن بوتگ‌اَت. شَبَّتئے رۆچا، وتی هێل و آدتئے سرا کَنیسَها آتک. اۆدا په وانگا اۆشتات.
تئورات و نبیانی کتابانی وانگا رَند، کَنیسَهئے مستران گۆن آیان گوَشت: ”او براتان! اگن په مردمانی دِلبڈّیا گۆن شما کُلئوے هست، دَرشان بکنێت.“
اورشَلیمئے مردم و آیانی هاکمان، ایسّا پَجّاه نئیاورت، بله گۆن آییئے مئیاریگ کنگا، آیان نبیانی هما هبر پوره و سَرجم کرتنت که هر شَبَّتئے رۆچا وانگَ بنت.
