13 او براتان! او هُداوندئے دۆستیگێن مردمان! ما باید اِنت په شما مُدام هُدائے شُگرا بگرێن، چێا که هُدایا شمارا چه بِنداتا گچێن کرتگ که شما پاکێن روهئے پاک و پلگار کنۆکێن کارئے برکتا و راستیئے سرا وتی ایمانئے برکتا برَکّێت.
بله چه اِشیا پێسر که چُکّ پێدا ببنت و نێکی یا بدی بکننت، رِبِکّایا گوَشگ بوت که ”مسترێن کَسترێنئے هِزمتا کنت.“ اے ڈئولا بوت تان هُدائے اِراده چه گِچێنکاریا بَرجاه دارگ ببیت، بله چه کار و کِردئے راها نه، چه هماییئے راها که اِنسانا گْوانکَ جنت.
ما شمارا دلبڈّی و دلجمی دات و دزبندی کرت که اَنچێن زندے بگوازێنێت که هُدائے لاهک ببیت، هما هُدا که شمارا تئوارَ کنت که دێم په منی بادشاهی و شان و شئوکتا بیاێت.
او براتان! هَکّێن گپّ اِش اِنت که ما باید اِنت مُدام په شما هُدائے شُگرا بگرێن، چێا که شمئے ایمان رۆچ په رۆچ رُدان اِنت و په یکدومیا شمئے سجّهێنانی مِهر هم گێش بئیان اِنت.
گۆن تَهر تَهرێن بدیان هما مردمان ردَ دنت که گاری و گمراهیئے راهِش زرتگ. اے مردم گار و گُمسارَ بنت، چێا که اِشان راستی دۆست نداشتگ و نزُرتگ که بِرَکّنت.
