8 هۆش و سار بێت که مئے کارئے بَر و سَمرا برباد و زئوال مکنێت، سررێچێن مُزّے په وت بکَٹّێت.
هما که دانا اَنت، چۆ آسمانئے کُبّهئے رُژناییا دْرپشنت و هما که بازێنێا پهرێزکاریئے نێمگا کارنت، اَبد تان اَبد چۆ اِستاران رُژنا بنت.
ایسّایا پَسّئو داتنت: ”هُژّار بێت کَسے شمارا گُمراه مکنت.
نون شَرّ هۆش و سار کنێت، چێا که اے سجّهێن جاورانی بئیگا پێسر من شمارا هال داتگ.
هُژّار بێت! شمارا هَکدیوانانی دێما پێشَ کننت، کَنیسَهانی تها جننت و په منیگی، هاکم و بادشاهانی دێما اۆشتارێننت. گڑا شمارا شَرّێن مۆهے رسیت که په من گواهی بدئیێت.
بادشاها گوَشت: ’من ترا وتی مُلکئے پنچ شهرئے هاکمیا دئیان.‘
ایسّایا گوَشت: ”هُژّار بێت، کَسے شمارا گُمراه مکنت. چێا که بازێنے په منی ناما کئیت و گوَشیت: ’من هما آن‘ و ’وهد آتکگ و نزّیکّ اِنت،‘ بله شما آیانی هبرا گۆن مکپێت.
رُنۆک وتی مُزّا گیپت و په اَبدمانێن زِندا بَر و سَمرے مُچَّ کنت تانکه کِشۆک و رُنۆک هۆریگا گَل و شادان ببنت.
شما اینچک سکّی و سۆری مُپت و ناهودَگا کَشِّتگ؟ منا باورَ نکنت.
منا په شما ترسیت، که بلکێن من شمئے سرا مُپت و ناهودگێن جُهدے کرتگ.
بله بیاێت هما چیزّان مُهر بدارێن که ماشُما تان اے وهدی دستا آورتگ‌اَنت.
من زوتّ پێداک آن. هرچے که ترا هست، مُهرِش بدار تانکه کَسّ تئیی تاجا پَچ مگیپت.
