9 ما په شما هُدائے همینچُک شُگرا بگرێن هم کَمّ اِنت، چێا که ما شمئے سئوَبا هُدائے بارگاها سکّ گَل اێن.
اے سجّهێن شَرّی که هُداوندا گۆن من کرتگ‌اَنت، اِشانی بدلا چۆن بدئیان؟
بله پهرێزکار شادمان و هُدائے درگاها گَل و بال باتنت و چه وشّیا شادهی کناتنت.
چێا که مئے اُمێت و مئے شادمانی شما اێت. شما مئے هما تاج اێت که ما آییئے سرا پهرَ بندێن، وتی هُداوندێن ایسّائے بارگاها، هما وهدا که هُداوندَ کئیت.
