1 پمێشکا وهدے ما گێشتر سَگّت نکرت، ما شئور کرت که من و سیلوانوس آتِنئے شهرا دارێن و
پولُسئے همراهێن رُکست کنۆک، گۆن آییا تان آتِنئے شهرا آتکنت. چه پولُسا اے پرمانِش گپت که سیلاس و تیموتاووس وتا زوتّ آییئے کِرّا برسێننت، نون پِر ترّتنت.
وهدے پولُس، آتِنئے شهرا په سیلاس و تیموتاووسئے آیگا وداریگ و رهچار اَت، آییا دیست که شهر چه بُتان پُرّ اِنت. باز گَمیگ و دلرنج بوت.
براتان! ما که په کَمّێن وهدێا چه شما جتا بوتێن، بلّ که دێم په دێم نه‌اَتێن بله دل وَه هئوار اَتنت، دِلبُرّێن زهیران مارا هر پئیمێن جُهد پرمات که پدا گۆن شما دێم په دێم ببێن.
پمێشکا، وهدے من گێشتر سَگِّت نکرت، په شمئے ایمانئے هالئے گِرگا یکّے دێمُن دات. منا ترست که بلکێن چَکّاسۆکێن شئیتانا وڑے نه وڑێا شمارا چَکّاسا دئور داتگ و مئے جُهد مُپت و ناهودگ بوتگ.
