लेकन अपने दुश्मनें कन्ने प्यार करो, ते पलाई करो, ते दुआर देईयै पी लेने दी मेद नेई रखयो, ते दुआर दियो; ते थुआड़े लेई बड़ा फल ओग; ते तोस परमप्रधान दे बच्चे ओगे, किके ओ उन्दे उपर बी जेड़े शुकर नेई करदे ते बुरें दे उपर ते बी दयालु ऐ।
एसकरी अपनी जेंद दी खुआशें गी मारी सुटो, जेड़ीयां एस तरती उपर बुरे कम करांदीयां न, मतलब ब्यभिचार, अशोद्धता, पाप करने दियां इच्छ्यां, बुरीयां खुआशां, ते लालच गी जेड़ा मूर्ति पुजा दे बराबर ऐ।
जेड़ा वरोध करदा ऐ, ओ परमेसर दे खलाफ ते अर एक जिसी लोक परमेसर आला लेखा मनदे न ते उसदी अराधना करदे न, ते ए अपने आप गी सबनी कोलां बड़ा समझदा ऐ, इत्थैं तकर के ओ परमेसर दे मंदर च बेईयै अपने आप गी परमेसर आखदा ऐ।
ते ओ मान्नी ओई गीया ऐ, ते केछ नेई जानदा; लेकन ऐसा मनुक्ख बगैर मतलबी गल्लें उपर दुए कन्ने बैस ते लड़ाई करना चांदा ऐ, ते एदे कन्ने निंदया ते गलत-गलत छक्क पौंदे न,
तां बी जेकर तोस पवित्र शास्त्र दे एस वचन दे मताबक, “तू अपने गुआंडी कन्ने अपने जेया प्यार करें,” सचें गै ओस राज दे कनून गी पूरा करदे ओ, तां सेई गै करदे ओ।
लेकन ए लोक निर्बुद्धि जानबरओं हे दे तुल्य न, जेड़े पकड़े जाने अते नाश होने दे लेई पैदा होए न; अते जिन गल्ले गी जांदे हे नेईं उन्दे बारै च दुए गी बुरा पला बोलदे न, ओह अपनी सड़ाहट च आपे हे सड़ जाग।
ए अपक्ति लोक मेशा परमेसर दे खलाफ ते दुए च दोष टूढंदे रौंदे न, ऐ लगातार अपने मन दी इच्छ्यां कन्ने बुरे कम जिनैं गी चांदे करदे रौंदे, उन्दे बड्डे मुंह थमां ते अपने फायदे आसतै दुए गी बोलदे रौंदे न।
ओस बेलै आऊँ एक जानबर गी समुंद्र बिचा निकलदे दिखया, जेसदे दस सिंग ते सत्त सिर हे। ओदे सिंगे उपर दस राजमुकुट, ते ओदे सिरें उपर परमेसर दी निंदया दे नां लिखे दा हा।