19 ஏனாக ஹளிங்ங, அப்ரகாமு நூரு வைசுள்ளா அஜ்ஜனாயிட்டுங்கூடி, தன்ன சரீரத ஆரோக்கிய ஹோத்து ஹளிட்டுள்ளுதனோ, அவன ஹிண்டுறா கர்ப்ப பாத்தறத ஆரோக்கிய ஹோத்து ஹளிட்டுள்ளுதனோ அவங் மனசினாளெ பீத்துபில்லெ; அவங் ஆ நம்பிக்கெயாளெ தளர்ந்நு ஹோயிப்புதும் இல்லெ.
அதங்ங ஏசு, “செரி பா” ஹளி ஹளிதாங். அம்மங்ங பேதுரு தோணிந்த எறங்ஙி ஏசினப்படெ ஹோப்பத்தெபேக்காயி நீராமேலெ நெடெவத்தெகூடிதாங்.
பெட்டெந்நு ஏசு கையிநீட்டி அவனகையி ஹிடுத்து போசிட்டு, “நம்பிக்கெ இல்லாத்தாவனே! நீ சம்செபட்டுது ஏனாக?” ஹளி கேட்டாங்.
நம்பிக்கெ இல்லாத்தாக்களே! இந்த்தெ இப்பங்ங நாக்குஜின இத்தட்டு ஒணங்ஙி ஹோப்பங்ங கிச்சுகொடத்துள்ளா ஹுல்லினும் ஹூவினும் ஒக்க தெய்வ ஆமாரி சொறாயி மாடி பீத்திப்பங்ங மனுஷம்மாராயிப்பா நிங்கள அதனகாட்டிலி கூடுதலு ஒயித்தாயி நெடத்துகு ஹளி நிங்காக கொத்தில்லே?
அம்மங்ங ஏசு, “நம்பிக்கெ இல்லாத்தாக்களே, நிங்க அஞ்சுது ஏனாக?” ஹளி ஹளிட்டு, எத்து காற்றினகூடெயும், கடலினகூடெயும் “அடங்ஙி இரிவா” ஹளி படக்கிதாங்; ஆகளே காற்றும் கடலும் அடங்ஙித்து.
அந்த்தெ இப்பங்ங நங்க திம்புதோ, குடிப்புதோ, பேறெ ஏதிங்ஙி காரெ கீவுதுகொண்டோ, ஏசின நம்பா ஒப்பன ஜீவிதாளெ தெய்வ கீவத்துள்ளா காரெ தடசப்படுதாயித்தங்ங, அந்த்தல ஒந்நனும் கீயாதிப்புதாப்புது ஏற்றும் ஒள்ளேது.
