அவங் எலியாவின ஹாற தென்னெ பெலத்தோடெயும், சக்தியோடெயும் தெய்வாகபேக்காயி தொட்ட தொட்ட காரியங்ஙளு கீவாங்; அந்த்தெ அப்பந்தீரு தங்கள மக்கள ஒயித்தாயி நோடி நெடத்தத்தெகும் மாடுவாங்; தெய்வத வாக்கு அனிசரிசி நெடியாத்தாக்கள, சத்தியநேராயிற்றெ நெடிவத்தெகும் மாடுவாங். இந்த்தெ அவங் எஜமானின முந்தாக ஹோயி, எஜமானங்ங ஏற்ற ஒந்துகூட்ட ஜனத ஒருக்குவாங்” ஹளி தெய்வதூதங் ஹளிதாங்.
நனங்ஙபேக்காயி கஷ்டப்பட்டு நீ கீதா கெலசதும், நினங்ஙுள்ளா மனசொறப்பும் ஒக்க நா அறிவிங்; நின்னகொண்டு துஷ்டம்மாரா சகிப்பத்தெ பற்ற ஹளிட்டுள்ளுதும், அப்போஸ்தலம்மாரு அல்லாத்த ஆக்க, தங்கள அப்போஸ்தலம்மாரு ஹளிண்டு நெடதுரு; எந்நங்ங, நீ ஆக்கள சோதனெ கீதட்டு, ஆக்க கள்ளம்மாராப்புது ஹளி கண்டருதெ; அதும் நனங்ங கொத்துட்டு.