19 ஆக்க, ஆக்கள தெலேமேலெ மண்ணுஹொடி பாரி ஹைக்கிட்டு, ‘அய்யோ! மகா பட்டணமே! கப்பலு ஓடுசா எல்லாரினும் நின்ன சொத்தினாளெ ஹணகாறாயிற்றெ மாடிதா நீ, ஈசு பெட்டெந்நு நசிச்சண்டு ஹோத்தெயல்லோ!’ ஹளி ஹாடி அத்துரு” ஹளி ஹளித்து.
நீ கண்டா ஹத்து கொம்பும், மிருகமுமாயிற்றெ இப்பாக்க ஒக்க, ஆ பேசித வெருப்புரு; எந்தட்டு, அவளகையி உள்ளுதொக்க ஹிடுத்துபறிச்சு, அவள பொருமேலோடெ மாடி, அவள எறச்சித திந்து, அவள கிச்சினாளெ ஹைக்கி சுடுரு.
அது கண்டட்டு, ஆக்க அஞ்சி, தூர நிந்தட்டு, ‘அய்யோ! பாபிலோனே! மகா பாபிலோன் பட்டணமே! ஒறப்புள்ளா பட்டணமே! ஈசு பெட்டெந்நு நினங்ங இந்த்தல சிட்ச்செ கிடுத்தல்லோ’ ஹளி ஹளுரு.
அவள பேசித்தரமாயிப்பா சாராகத எல்லா ஜாதிக்காரும் குடுத்துரு; பூலோகத ராஜாக்கம்மாரு ஒக்க அவளகூடெ பேசித்தர கீதுரு; பூலோகதாளெ இப்பா கச்சோடக்காரு ஒக்க அவள சம்பத்தினாளெ ஹணகாரு ஆதுரு” ஹளி ஹளிதாங்.
அதுகொண்டு, அவாக சிட்ச்செயாயிற்றெ துக்கம், சாவும், பஞ்சம் பொக்கு; இதொக்க ஒந்தேஜினதாளெ சம்போசுகு; அவள கிச்சினாளெ சுட்டுகரிப்புதாயிக்கு; ஏனாக ஹளிங்ங, அவள ஞாயவிதிப்பா எஜமானனாயிப்பா தெய்வ, சக்தி உள்ளாவனாப்புது.
