9 ஆகளே, மனுஷரா மேலொக்க சூரியன சூடாளெ பெந்து கரிதா ஹாற ஆத்து; எந்நங்ஙும், ஜனங்ஙளு இந்த்தல சக்தியும், கழிவும் உள்ளா தெய்வத ஜாள்கூடிதல்லாதெ, மனசுதிரிஞ்ஞு தெய்வத வாழ்த்திபில்லெ.
அந்த்தெ அல்ல! நிங்கள பேடாத்த பட்டெ ஒக்க புட்டு, தெய்வதபக்க திரிஞ்ஞுதில்லிங்ஙி ஆக்கள ஹாற தென்னெ நிங்களும் நாசாயிண்டு ஹோப்புரு ஹளி நா நிங்களகூடெ ஹளுதாப்புது.
அந்த்தெ அல்ல! நிங்கள பேடாத்த பட்டெ ஒக்க புட்டு, தெய்வதபக்க திரிஞ்ஞுதில்லிங்ஙி ஆக்கள ஹாற தென்னெ நிங்களும் நாசாயிண்டு ஹோப்புரு” ஹளி நா நிங்களகூடெ ஹளுதாப்புது ஹளி ஏசு ஆக்களகூடெ ஹளிதாங்.
நா நிங்களப்படெ திரிச்சும் பொப்பதாப்பங்ங நன்ன தெய்வ நிங்கள முந்தாக தெலெ தாத்தத்தெ மாடுகோ? ஹளி அஞ்சீனெ; ஏனாக ஹளிங்ங, பண்டு குற்ற கீதாக்களாளெ ஒந்துபாடு ஆள்க்காரு, ஆ ஹளே அசுத்தியாளெயும், பேசித்தரதாளெயும், சூளெத்தரதாளெயும் இப்புது கண்டு, நா அளத்தெவேண்டிபொக்கோ ஹளி அஞ்சிண்டிப்புதாப்புது.
அம்மங்ங, பயங்கர பூகம்ப உட்டாத்து; ஆ பட்டணதாளெ ஹத்தனாளெ ஒந்து பாக இடுது பொளிஞ்ஞுத்து; அதனகொண்டு, ஏளாயிர ஆள்க்காரு சத்துஹோதுரு; பாக்கி உள்ளாக்க அஞ்சிக்கெயோடெ சொர்க்காளெ இப்பா தெய்வத பெகுமானிசிரு.
அவங், “தெய்வாக அஞ்சி நெடிவா! தெய்வத பெகுமானிசி பாடிவா! ஏனாக ஹளிங்ங, எல்லாரினும் ஞாயவிதிப்பத்துள்ளா சமெஆத்து; அதுகொண்டு, ஆகாசதும், பூமிதும், கடலினும், நீரு ஒறவு எல்லதனும் உட்டுமாடிதா தெய்வத கும்முடிவா” ஹளி ஒச்செகாட்டி ஹளிதாங்.
ஆகாசந்த, மூவத்து கிலாக கூடுதலு கன உள்ளா தொட்ட தொட்ட கல்லுமளெ, ஜனங்ஙளாமேலெ ஹுயிதுத்து; ஆ உபத்தர பயங்கர தொடுதாயித்து; அதுகொண்டும், ஜனங்ஙளு தெய்வத ஜாள்கூடிரு.
அவ, மனசுதிரிஞ்ஞு பொப்பத்தெபேக்காயி, நா அவாக தவணெ கொட்டித்திங்; எந்நங்ங, அவள பேசித்தரந்த புட்டு மனசுதிரிவத்தெ அவாக மனசில்லெ.
எந்தட்டும், ஈ உபத்தரதாளெ சாயாத்த மற்று மனுஷரு மனசுதிரிஞ்ஞு தெய்வதப்படெ பந்துபில்லெ; ஆக்க காம்பத்தெகும், கேளத்தெகும் நெடிவத்தெகும் கழிவில்லாத்த ஹொன்னு, பெள்ளி, பிச்சளெ, கல்லு, மர இதனாளெ ஒக்க மாடிதா பிம்மதும், பேயிதும் தென்னெ சேவிசிரு.
