“மனுஷம்மாரே, நிங்க ஏனாகபேக்காயி இந்த்தெ கீவுது? நங்களும், நிங்கள ஹாற மனுஷம்மாராப்புது” ஹளி ஒச்செகாட்டி ஹளிரு; எந்தட்டு “நிங்க ஒந்நங்ஙும் ஆகாத்த, ஈ சடங்ஙாஜாராத புட்டட்டு, ஆகாசதும், பூமிதும், கடலினும், அதனாளெ உள்ளா எல்லதனும் உட்டுமாடிதா ஜீவனுள்ளா தெய்வதபக்க திரீக்கு ஹளிட்டுள்ளா ஒள்ளெவர்த்தமானாத ஆப்புது நங்க நிங்களகூடெ ஹளுது.
அன்னிய ஜாதிக்காரு அரிசபட்டுரு; அம்மங்ங, நினங்ஙும் அரிச பந்துத்து; சத்தாக்கள ஞாயவிதிப்பத்தெகும், நின்ன கெலசகாறாயிப்பா பொளிச்சப்பாடிமாரினும், தெய்வஜனாதும், நினங்ங அஞ்சி நெடிவா சிண்டாக்க, தொட்டாக்க எல்லாரிகும், ஆக்காக்காகுள்ளா பல கொடத்தெகும், லோகத நாசமாடிண்டிப்பாக்கள நாசமாடத்தெகும் உள்ளா கால பந்துடுத்து” ஹளி பாடிரு.