4 ஆக்க இப்புரும் ஆ பாடாக ஹோயி, ஒந்து மெனெத முந்தாக இப்பா பட்டெத அரியெ கெட்டிஹைக்கித்தா களுதெமறித கண்டு அதன அளுத்துரு.
“நிங்களநேரெ முந்தாக இப்பா பாடாக ஹோயிவா; அல்லி ஒந்து களுதெயும், அதன மறியும் கெட்டி ஹைக்கிப்புது காணக்கெ; அதன அளுத்து நன்னப்படெ கொண்டுபரிவா.
ஏசு ஹளிதா ஹாற தென்னெ, சிஷ்யம்மாரு ஹோயி பஸ்கா சத்யெக உள்ளா ஏற்பாடு ஒக்க கீதுரு.
ஏரிங்ஙி நிங்களகூடெ ஏனாக அதன அளுத்தண்டு ஹோப்புது ஹளி கேட்டங்ங, இது நங்கள எஜமானங்ங ஆவிசெ உட்டு, ஆவிசெ களிஞங்ங அதன திரிச்சு தந்துடுவாங் ஹளி ஹளிவா” ஹளி ஹளிட்டு, ஆக்கள ஹளாய்ச்சுபுட்டாங்.
அம்மங்ங அல்லி இத்தாக்க, “நிங்க ஏனாக களுதெமறித அளுத்தண்டு ஹோப்புது?” ஹளி கேட்டுரு.
அம்மங்ங ஏசின அவ்வெ கெலசகாறாகூடெ, ஏசு நிங்களகூடெ ஏன ஹளீனெயோ அதே ஹாற தென்னெ கீயிவா ஹளி ஹளிதா.
அப்ரகாமிக அவகாசமாயிற்றுள்ளா சலத கொடத்தெ பேக்காயி தெய்வ அவன ஊளாதாப்பங்ங, அவங் அதன அனிசரிசி அல்லிக ஹோதுதும் ஆ நம்பிக்கெயாளெ தென்னெயாப்புது; எல்லிக ஹோப்புது ஹளி கொத்தில்லாதெ இத்தட்டும், அவங் தெய்வத வாக்கு கேட்டு ஹொறட்டு ஹோதாங்.
