3 அம்மங்ங செல வேதபண்டிதம்மாரு “இவங் தெய்வத அவமானபடுசுதாப்புதல்லோ!” ஹளி ஆக்கள மனசினாளெ பிஜாரிசிரு.
அம்மங்ங தொட்டபூஜாரி தாங் ஹைக்கித்தா துணித பலிச்சுகீறிட்டு, “இவங் தெய்வத அவன அப்பனாப்புது ஹளி தூஷண ஹளிதீனெ; இனி நங்காக சாட்ச்சி ஏனாக? இத்தாக நோடிவா! இவங் ஹளிதன நிங்களே கேட்டுறல்லோ!
ஏனாக ஹளிங்ங, ஏசு வேதபண்டிதம்மாரா ஹாற கூட்டகூடாதெ அதிகாரத்தோடெ கூட்டகூடிதாங்.
இவங் தெய்வத அவன அப்பனாப்புது ஹளி தூஷண ஹளிது நிங்க கேட்டுறல்லோ; நிங்காக ஏன தோநீதெ” ஹளி கேட்டாங்; அம்மங்ங, ஆக்க எல்லாரும் இவன கொல்லுக்கு, இவங் சிட்ச்செக உள்ளாவனாப்புது ஹளி தீருமான கீதுரு.
நா நிங்களகூடெ நேராயிற்றெ ஹளுதாப்புது, ஒயித்தாயி கேட்டணிவா, ஜனங்ஙளு கீவா எல்லா குற்றாகும், ஆக்க தெய்வாக விரோதமாயிற்றெ ஹளா எல்லா வாக்கிகும் மாப்பு கிட்டுகு.
எந்நங்ங, பரிசுத்த ஆல்ப்மாவிக விரோதமாயிற்றெ ஒப்பாங் தூஷணவாக்கு ஹளிதங்ங, அவங்ங ஒரிக்கிலும் மாப்பு கிட்ட; ஆ தோஷ அவன தெலேமேலெ நித்தியமாயிற்றெ உட்டாக்கு” ஹளி ஹளிதாங்.
எந்த்தெ ஹளிங்ங, மனுஷன மனசிந்த தென்னெயாப்புது, ஹொல்லாத்த சிந்தெ, சூளெத்தர, களவு, கொலெ, பேசித்தர, அத்தியாக்கிர, துஷ்டத்தர, சதி, பேடாத்த செலவு, ஹொட்டெகிச்சு, தூஷண, அகங்கார, அனிசரணெக்கேடு, இந்த்தெ உள்ளுதொக்க ஹொறெயெ கடது பொப்புது.
ஏசு அந்த்தெ ஹளத்தாப்பங்ங வேதபண்டிதம்மாரும் பரீசம்மாரும், இவங் இந்த்தெ ஹளுது தெய்வ குற்றல்லோ! தெய்வதகொண்டு மாத்றே தெற்று குற்றாக மாப்பு கொடத்தெ பற்றுகொள்ளு; இவங் ஏனாக இந்த்தெ ஒக்க ஹளிண்டு கூடிப்புது ஹளி ஆக்கள மனசினாளெ பிஜாரிசிரு.
