25 ஏசு அந்த்தெ ஹளத்தாப்பங்ங, அவங் ஆகளே எத்து, எல்லாரின முந்தாக அவன கெடெக்கெத எத்திண்டு, தெய்வத புகழ்த்திண்டு தன்ன ஊரிக ஹோதாங்.
ஆள்க்காறொக்க அது கண்டட்டு ஆச்சரியபட்டு “மனுஷம்மாரிக இந்த்தல அதிகாரத தெய்வ கொட்டு ஹடதெயல்லோ!” ஹளி தெய்வத வாழ்த்திரு.
ஆகளே அவங், எல்லாரின முந்தாக எத்து, அவன கெடெக்கெத எத்திண்டு ஊரிக ஹோதாங்; எல்லாரும் ஆச்சரியபட்டட்டு, “இந்த்தெ ஒந்து அல்புத நங்க இதுவரெ கண்டுபில்லல்லோ” ஹளி, தெய்வத வாழ்த்திரு.
அவளமேலெ தன்ன கையிபீப்பதாப்பங்ங, ஆகளே அவ நேரெ நிந்தட்டு தெய்வாக நண்ணி ஹளிதா.
ஆகளே அவன கண்ணிக காழ்ச்செ கிடுத்து; அவங் சுகஆயி, துள்ளி சாடி தெய்வாக நண்ணி ஹளிண்டு ஏசினகூடெ ஹோதாங்; அம்மங்ங அது கண்டா ஆள்க்காரு எல்லாரும் தெய்வத புகழ்த்திரு.
அம்மங்ங, ஏசு கையாளெ அவன முட்டிட்டு, நனங்ங மனசுட்டு, நினங்ங சுகஆட்டெ ஹளி ஹளிதாங், ஆகளே அவனமேலிந்த குஷ்டரோக மாறி சுக ஆத்து.
ஆக்க குருடனாயித்தா அவன ஹிந்திகும் ஊதட்டு அவனகூடெ, “ஆ மனுஷங் குற்றக்காறனாப்புது ஹளி நங்காக கொத்துட்டு; நீ சத்திய ஹளிட்டு, தெய்வத பெகுமானிசு” ஹளி ஹளிரு.
