21 ஏசு அந்த்தெ ஹளத்தாப்பங்ங வேதபண்டிதம்மாரும் பரீசம்மாரும், இவங் இந்த்தெ ஹளுது தெய்வ குற்றல்லோ! தெய்வதகொண்டு மாத்றே தெற்று குற்றாக மாப்பு கொடத்தெ பற்றுகொள்ளு; இவங் ஏனாக இந்த்தெ ஒக்க ஹளிண்டு கூடிப்புது ஹளி ஆக்கள மனசினாளெ பிஜாரிசிரு.
அம்மங்ங தொட்டபூஜாரி தாங் ஹைக்கித்தா துணித பலிச்சுகீறிட்டு, “இவங் தெய்வத அவன அப்பனாப்புது ஹளி தூஷண ஹளிதீனெ; இனி நங்காக சாட்ச்சி ஏனாக? இத்தாக நோடிவா! இவங் ஹளிதன நிங்களே கேட்டுறல்லோ!
அம்மங்ங செல வேதபண்டிதம்மாரு “இவங் தெய்வத அவமானபடுசுதாப்புதல்லோ!” ஹளி ஆக்கள மனசினாளெ பிஜாரிசிரு.
நிங்க கீதுபந்தா தெற்று குற்றத புட்டு மனசு திரிஞாக்களாயித்தங்ங, அதன நிங்கள ஜீவிதாளெ காட்டிவா; நங்க ஒக்க அப்ரகாமின பாரம்பரிந்த பந்தாக்களாப்புது ஹளி பெருமெ ஹளத்தெ நில்லுவாட; ஈ கல்லினகொண்டு, அப்ரகாமிக மக்கள உட்டுமாடத்தெ தெய்வாக கழிவுட்டு ஹளி மனசிலுமாடியணிவா!
ஹிந்தெ ஒந்துஜின ஏசு ஜனங்ஙளாகூடெ கூட்டகூடிண்டிப்பங்ங எருசலேமு, கலிலா, யூதேயா, அதன சுத்தூடுள்ளா பல சலந்தும் பந்தா பரீசம்மாரும் வேதபண்டிதம்மாரும் ஏசு கூட்டகூடுதன குளுது கேட்டண்டித்துரு; எல்லா தெண்ணகாறினும் சுகமாடத்துள்ளா தெய்வத சக்தி ஏசிக உட்டாயித்து.
எந்நங்ங ஏசு ஆக்கள பிஜார அருதட்டு, “நிங்க ஏனாக அந்த்தெ பிஜாருசுது?
அந்த்தெ ஹளத்தாப்பங்ங, சுத்தூடு குளுது திந்நண்டித்தாக்க ஒக்க, மனுஷம்மாரு கீவா தெற்று குற்றாக மாப்பு கொடத்தெ இவங் ஏறா? ஹளி ஆக்க தம்மெலெ கூட்டகூடிண்டித்துரு.
அம்மங்ங யூதம்மாரு ஏசினகூடெ, “ஒள்ளெ காரெ கீதுதுகொண்டல்ல, நீ நின்ன தெய்வாக சமமாயிற்றெ மாடி, தெய்வத மதிப்பின கொறச்சுட்டெ; அதங்ங பேக்காயிற்றெ ஆப்புது நின்னமேலெ கல்லெறிவுது; நீ மனுஷனாயி இப்பங்ங நின்னும் தெய்வ ஹளி ஹளுது எந்த்தெ?” ஹளி ஹளிரு.
அதுமாத்தறல்ல, இந்த்தெ நங்கள சத்தியநேரு உள்ளாக்களாயி தெய்வ தெரெஞ்ஞெத்திப்பங்ங, நங்கள குற்ற ஹளத்தெ நில்லாவாங் ஏற?
