12 அதுகளிஞட்டு ஒந்துஜின ஏசு பட்டணாக ஹோயிப்பதாப்பங்ங, மேலுகையி ஒக்க குஷ்டரோக ஹிடுத்தித்தா ஒப்பாங் ஏசின காலிக கவுந்நு பித்தட்டு, “எஜமானனே! நினங்ங மனசித்தங்ங நின்னகொண்டு நன்ன சுகமாடத்தெ பற்றுகல்லோ!” ஹளி கெஞ்சிதாங்.
ஆ சமெயாளெ ஏசு பெத்தானியாளெ, நேரத்தெ குஷ்டரோகி ஆயித்தா சீமோனின ஊரினாளெ இத்தாங்.
ஏசு ஊரிக பந்துகளிவதாப்பங்ங, ஆ குருடம்மாரும் அல்லிக பந்துரு; அம்மங்ங ஏசு ஆக்களகூட, “நன்னகொண்டு நிங்கள கண்ணு சுகமாடத்தெ பற்றுகு ஹளி நிங்க நம்பீரெயோ?” ஹளி கேட்டாங்; அம்மங்ங ஆக்க இப்புரும், “எஜமானனே! நங்க நம்பீனு; நங்காக நம்பிக்கெ உட்டு” ஹளி ஹளிரு.
“நன்ன மக சுகஇல்லாதெ சாயிவத்தாயி கெடதித்தாளெ, நீ பந்தட்டு ஒம்மெ அவளமேலெ நின்ன கையிபீத்தங்ங மதி அவ சுகஆயி இப்பா” ஹளி கெஞ்சி கேட்டாங்.
ஏசின காலடிக முட்டுகாலுஹைக்கி பித்தட்டு, எஜமானனே! நினங்ங நண்ணி ஹளி ஹளிதாங்; ஈ திரிஞ்ஞு பந்நாவாங் ஒந்து சமாரியா ராஜெக்காறனாயித்து.
அம்மங்ங, ஏசு கையாளெ அவன முட்டிட்டு, நனங்ங மனசுட்டு, நினங்ங சுகஆட்டெ ஹளி ஹளிதாங், ஆகளே அவனமேலிந்த குஷ்டரோக மாறி சுக ஆத்து.
அந்த்தெ இப்பங்ங, தன்னகொண்டு தெய்வதப்படெ பொப்பா ஆள்க்காறின பூரணமாயிற்றெ ரெட்ச்செபடுசத்தெ கழிவுள்ளாவனும், ஆக்காக பேக்காயிற்றெ பிரார்த்தனெயும் கீவாவனாயிற்றெ எந்தெந்தும் ஜீவனோடெ இப்பாவனுமாயிற்றெ இத்தீனெ.
