13 அந்த்தெ செயித்தானு பல பரீஷணங்ஙளும் கீது தீதட்டு இஞ்ஞொந்து சமெ கிட்டாவரெட்ட ஏசினபுட்டு ஓடி ஹோயுட்டாங்.
அந்த்தெ ஹளத்தாப்பங்ங செயித்தானு ஏசினபுட்டு ஓடி ஹோயுட்டாங்; ஆகளே தெய்வதூதம்மாரு பந்தட்டு, ஏசிக பேக்காத்த சகாய ஒக்க கீதுகொட்டுரு.
அதங்ங ஏசு அவனகூடெ, “நின்ன எஜமானாயிப்பா தெய்வத பரீஷணகீவத்தெ பாடில்லெ ஹளி தெய்வத புஸ்தகதாளெ எளிதி ஹடதெயல்லோ?” ஹளி ஹளிதாங்.
அதுகளிஞட்டு ஏசு, பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின பெலங்கொண்டு கலிலாக திரிச்சு ஹோயி, யூதம்மாரா பிரார்த்தனெ மெனெயாளெ ஒக்க தெய்வகாரெ ஹளிகொடத்தெகூடிதாங்; அம்மங்ங எல்லாரும் ஏசு கூட்டகூடிதன பற்றி புகழ்த்தத்தெகூடிரு; அதுகொண்டு ஏசின ஹெசறு எல்லாடெயும் பாட்டாத்து.
நா இஞ்ஞி நிங்களகூடெ கூடுதலு கூட்டகூடுதில்லெ; ஏனாக ஹளிங்ங, ஈ லோகத அதிபதி பந்நண்டித்தீனெ; நன்னமேலெ அவங்ங ஒந்து அதிகாரம் இல்லெ.
ஆ தொட்ட பூஜாரியாயிப்பா ஏசிக மாத்தறே நங்கள புத்திமுட்டும், சங்கடம் கொத்துகிட்டுகொள்ளு; அவங் ஈ பூமியாளெ மனுஷனாயி ஜீவுசதாப்பங்ங தென்னெ எல்லா விததாளெயும் நங்கள ஹாற தென்னெ கஷ்ட சகிச்சாவனாப்புது; எந்நங்ங, அவங் ஒரிக்கிலும் தெற்று குற்ற கீதுபில்லெ.
அதுகொண்டு நிங்க, தெய்வதபக்க நிந்தட்டு செயித்தானின எதிர்த்து நிந்நங்ங, அவங் நிங்கள புட்டு ஓடி ஹோயுடுவாங்.
