2 ஏசினப்படெ பந்தட்டு, “நீ ஏது அதிகாரதாளெ இதொக்க கீவுது? ஏற நினங்ங ஈ அதிகார தந்துது? நங்களகூடெ ஹளு” ஹளி கேட்டுரு.
எந்தட்டு ஏசு ஒந்துஜின, அம்பலதாளெ ஜனங்ஙளிக உபதேச கீதண்டும், தெய்வத பற்றிட்டுள்ளா ஒள்ளெவர்த்தமான ஹளிகொட்டண்டும் இத்தாங்; அம்மங்ங தொட்டபூஜாரிமாரும், வேதபண்டிதம்மாரும், ஜனங்ஙளா மூப்பம்மாரும்கூடி,
அம்மங்ங ஏசு ஆக்களகூடெ, “செரி! நிங்களகூடெ நானும் ஒந்து காரெ கேளக்கெ, அதங்ங உத்தர ஹளிவா.
அம்மங்ங யூதம்மாரு ஏசினகூடெ, “இதொக்க கீவத்தெ நினங்ங அதிகாரா உட்டு ஹளிட்டுள்ளுதங்ங அடெயாள ஏன?” ஹளி கேட்டுரு.
எந்நங்ங ஹுயிதாவாங் மோசேகூடெ, ‘நங்கள காரெ நோடத்தெ, தலவனாயிற்றும் ஞாயாதிபதியாயிற்றும், நின்ன நேமிசிது ஏற?
அடங்ஙாத்தாக்களே, தெய்வ வாக்கு கேளத்தெ மனசில்லாத்தாக்களே, நிங்கள கார்ணம்மாரா ஹாற தென்னெ, நிங்களும், பரிசுத்த ஆல்ப்மாவிக எதிர்த்து நிந்தீரே?
