30 அம்மங்ங தூதங் அவளகூடெ, “மரியா! நீ அஞ்சுவாட, தெய்வ நின்னமேலெ தயவுகாட்டி ஹடதெ.
அம்மங்ங ஏசு ஆக்களகூடெ, “நா தென்னெயாப்புது, தைரெயாயிற்றெ இரிவா” ஹளி ஹளிதாங்.
எந்தட்டு தூதங் ஆ ஹெண்ணாகளகூடெ, “நிங்க அஞ்சாதெ இரிவா; குரிசாமேலெ தறெச்சா ஏசினாப்புது நிங்க தெண்டுது ஹளி நனங்ங கொத்துட்டு.
தூதங் அவனகூடெ, “சகரியா நீ அஞ்சுவாட! தெய்வ நின்ன பிரார்த்தனெ கேட்டுத்து; நின்ன ஹிண்டுறிக ஒந்து கெண்டுமைத்தி ஹுட்டுகு; ஆ மைத்திக யோவானு ஹளி ஹெசறு பீயி.
சிண்ட ஆடுகூட்டத ஹாற இப்பாக்களே! நிங்க அஞ்சுவாட. ஏனாக ஹளிங்ங சொர்க்காளெ இப்பா நிங்கள அப்பனாயிப்பா தெய்வ நிங்கள சினேகிசுதுகொண்டு, தன்ன ராஜெத நிங்காக தக்கு.
‘பவுலு, அஞ்சுவாட, நீ ரோமராஜாவின முந்தாக விசாரணெக நில்லுக்கு, நின்னகூடெ யாத்தறெ கீவா எல்லாரினும், தெய்வ நினங்ங பேக்காயி காத்து தயவு காட்டுகு’ ஹளி ஹளிதாங்.
இந்த்தெ ஒக்க தெய்வ, எல்லதும் நங்காக பேக்காயி கீதிப்பங்ங, ஏறனகொண்டு நங்களமேலெ குற்ற ஹளத்தெ பற்றுகு?
அதுகொண்டு, நங்க தைரெயாயிற்றெ “எஜமானனே! நீனே நனங்ங தொணெ; நனங்ங அஞ்சிக்கெ இல்லெ; மனுஷரு நனங்ங எதிராயிற்றெ ஏன கீவுரு?” ஹளி ஹளக்கெயல்லோ!
