21 எந்நங்ங ஈக இவங்ங எந்த்தெ காழ்ச்செ கிடுத்து ஹளியும், இவங்ங காழ்ச்செ கொட்டுது ஏற ஹளியும் நங்காக கொத்தில்லெ, அவனகூடெ தென்னெ கேளிவா; அவங்ங அதங்ஙுள்ளா பிராய உட்டல்லோ, நெடதுது ஏன ஹளி அவனே ஹளட்டெ” ஹளி ஹளிரு.
அம்மங்ங ஆ கூட்டதாளெ, ஹன்னெருடு வர்ஷமாயிற்றெ அஸ்துருக்க ரோக உள்ளா ஒப்பளும் ஹோயிண்டித்தா; அவ சிகில்சேக பேக்காயி தன்ன சொத்துமொதுலு ஒக்க தீத்தட்டும், அவாக கொறச்சுகூடி சுக ஆயிபில்லெ.
ஆ மண்டாக ஒந்நனாளெ மூவத்தெட்டு வர்ஷ சுக இல்லாத்த ஒப்பாங் கெடதித்தாங்.
அம்மங்ங அல்லி இத்தாக்க, “நினங்ங எந்த்தெ காழ்ச்செ கிடுத்து?” ஹளி அவனகூடெ கேட்டுரு.
அவன அவ்வெ அப்பாங் ஆக்களகூடெ, “இவங் நங்கள மங்ஙதென்னெ; இவங் குருடனாயி தென்னெ ஹுட்டிது; அதே ஒள்ளு நங்காக கொத்து.
அவன அவ்வெ அப்பாங் யூதம்மாரிக அஞ்சிதுகொண்டு அந்த்தெ ஹளிரு; ஏனாக ஹளிங்ங, ஏசின கிறிஸ்து ஹளி ஏரிங்ஙி நம்பிதுட்டிங்ஙி அவன பிரார்த்தனெ மெனெந்த ஹொறெயெ மாடுக்கு ஹளி யூதம்மாரு நேரத்தே தீருமானிசித்துரு.
அதுகொண்டாப்புது அவன அவ்வெ அப்பாங், “அவங் பிராய உள்ளாவாங் தால அவனகூடெ தென்னெ கேளிவா” ஹளி ஹளிது.
அல்லி, எட்டு வர்ஷமாயிற்றெ கெடதா கெடெக்கெயாளே இத்தா, ஐனேயா ஹளி ஹெசறுள்ளா ஒந்து தளர்வாத தெண்ணகாறன கண்டாங்.
