27 எந்நங்ங கிறிஸ்து பொப்பங்ங, எல்லிந்த பந்நீனெ ஹளிட்டுள்ளுது கொத்துகிட்ட; இவங் எல்லிந்த பந்துது ஹளி நங்க எல்லாரிகும் கொத்துட்டல்லோ?” ஹளி ஹளிரு.
இவங், ஆசாரிகெலச கீதண்டித்தாவனல்லோ? இவங், மரியா ஹளாவள மங்ஙனல்லோ? யாக்கோபு, யோசே, யூதா, சீமோனு ஹளாக்க இவன தம்மந்தீரல்லோ? இவன திங்கெயாடுரு ஒக்க நங்கள எடநடுவல்லோ இப்புது?” ஹளி ஹளிட்டு, ஏசு கீதா காரெத ஆக்க மதிச்சுதில்லெ.
ஏசு அந்த்தெ கூட்டகூடிது கேட்டா எல்லாரும் தன்ன புகழ்த்திரு; தாங் ஜனங்ஙளிகபேக்காயி தயவாயி கூட்டகூடிதன ஆச்சரியத்தோடெ கேட்டண்டித்தாக்க எல்லாரும், இவங் ஜோசப்பின மங்ஙனல்லோ? ஹளி ஆக்க தம்மெலெ கூட்டகூடி ஆச்சரியபட்டண்டித்துரு.
“இவங் யோசேப்பின மங்ஙனல்லோ? அவன அவ்வெயும் அப்பனும் நங்காக கொத்தில்லாத்தாக்க அல்லல்லோ? அந்த்தெ இப்பங்ங ‘நா ஆகாசந்த எறங்ஙி பந்நாவனாப்புது’ ஹளி ஹளுது எந்த்தெ?” ஹளி கூட்டகூடிண்டு இத்துரு.
அம்மங்ங யூதம்மாரு, “படிப்பறிவு இல்லாத்த இவங்ங ஈமாரி அறிவு எந்த்தெ பந்துத்து?” ஹளி ஆச்சரியபட்டுரு.
மோசேதகூடெ தெய்வ கூட்டகூடித்து ஹளி நங்காக கொத்துட்டு; எந்நங்ங ஈ மனுஷங் எல்லிந்த பந்துது ஹளி நங்காக கொத்தில்லெ” ஹளி ஹளிரு.
அவன தாழ்ச்செயாளெ அவங்ங ஞாயகிட்டிபில்லெ; பூமிந்த அவன ஜீவன எத்தியுட்டுரு; அவன தெலெமொறெ ஒப்பனகொண்டும் ஹளத்தெபற்ற.
