9 அம்மங்ங சீமேன்பேதுரு, “எஜமானனே! அந்த்தெ ஆதங்ங, நன்ன காலுமாத்தற அல்ல நன்ன கையும், தெலெயும் ஒக்க கச்சு” ஹளி ஹளிதாங்.
இனி ஈக்களகூடெ ஒந்தும் கூட்டகூடிட்டு காரெஇல்லெ; அதனபகர கலக உட்டாப்புதே ஒள்ளு ஹளி பிலாத்து மனசிலுமாடிட்டு, பாத்தறதாளெ கொறச்சு நீரு எத்திட்டு ஜனங்ஙளா முந்தாக கையி கச்சிட்டு, “சத்தியநேரு உள்ளா ஈ மனுஷன கொல்லா குற்றாக நா ஆளல்ல; அது நிங்களே நோடியணிவா” ஹளி ஹளிதாங்.
ஏசு அவனகூடெ, “மீநாவாங் தன்ன காலுமாத்தற கச்சிங்ஙமதி, அவங் சுத்தியுள்ளாவனாப்புது. நிங்களும் சுத்தமாயிற்றெ தென்னெ இத்தீரெ; எந்நங்ங எல்லாரும் அல்ல!” ஹளி ஹளிதாங்.
பேதுரு ஏசினகூடெ, “நீ ஒரிக்கிலும் நன்ன காலு கச்சத்தெ பாடில்லெ” ஹளி ஹளிதாங்; அம்மங்ங ஏசு அவனகூடெ, “நா நின்னகாலின கச்சித்தில்லிங்ஙி, நினங்ங நன்னகூடெ பெந்த இல்லாதெ ஆயிண்டுஹோக்கு” ஹளி ஹளிதாங்.
அதுகொண்டு, தெற்று குற்ற கீதும் ஹளிட்டுள்ளா மனசாட்ச்சி மாறத்தெபேக்காயி, கிறிஸ்தின சோரெ தளுத்தா மனசோடெயும், தெளுத நீரினாளெ கச்சிதா சரீரத்தோடெயும், எதார்த்த மனசோடும், ஒறெச்ச நம்பிக்கெயோடும் நங்க தெய்வதப்படெ ஹோக்கெ.
ஆ நீரு தென்னெயாப்புது ஸ்நானகர்மாக அடெயாளமாயிற்றெ இப்புது; எந்நங்ங ஆ நீரு சரீராளெ உள்ளா அழுக்கின கச்சி ஹம்மாடத்துள்ளுதல்ல; அதன பகராக ஜீவோடெ எத்தா ஏசினகூடெ சேர்ந்நு மனசினாளெ உள்ளா அழுக்கின கச்சி, ஒள்ளெ மனசு உள்ளாக்களாயி நங்கள காப்பத்தெபேக்காயி தெய்வதகூடெ கீவா ஒடம்படியாப்புது அது.
