21 நங்கள கார்ணம்மாராளெ ஒப்பனாயிப்பா அப்ரகாமின, சத்தியநேரு உள்ளாவனாயிற்றெ தெய்வ கணக்குமாடிது ஏனகொண்டு ஹளிங்ங, அவங் தெய்வதமேலெ நம்பிக்கெ பீத்து, தன்ன மங்ங ஈசாக்கின ஹரெக்கெ களிப்பத்தெ பேக்காயி ஏல்சிகொட்டுது கொண்டல்லோ?
ஏனாக ஹளிங்ங, ஒப்பன வாக்குகொண்டாப்புது அவங் சத்தியநேரு உள்ளாவனோ, சத்தியநேரு இல்லாத்தாவனோ ஹளி கணக்குமாடுது” ஹளி ஹளிதாங்.
நங்க ஒக்க அப்ரகாமின பாரம்பரிந்த பந்தாக்களாப்புது ஹளி நிங்கள மனசினாளெ பெருமெ ஹளத்தெ நில்லுவாட; இல்லிப்பா ஈ, கல்லினகொண்டு அப்ரகாமிக மக்கள உட்டுமாடத்தெ கழிவுள்ளாவனாப்புது தெய்வ” ஹளி ஹளிதாங்.
எந்தட்டு அவங், அப்ரகாமு அப்பா! நீ லாசறின ஒம்மெ இல்லி ஹளாயிச்சட்டு அவன கைபரலாளெ ஒந்துதுளி நீரு முக்கி, நன்ன நாவாளெ சொடிசிதப்பத்தெ ஹளுக்கு; நனங்ங ஈ கிச்சின சூடும் பேதெனெயும் சகிப்பத்தெ பற்றுதில்லெ ஹளி ஒச்செகாட்டி ஆர்த்தாங்.
அம்மங்ங அவங், அப்பனாயிப்பா அப்ரகாமே! அந்த்தெ அல்ல, சத்தாக்களாளெ ஏரிங்ஙி ஒப்பாங் ஜீவோடெ எத்து ஹோயி ஹளிங்ங ஆக்க கீவா தெற்று குற்றத புட்டு ஒள்ளெ பட்டேக திரிஞ்ஞு பொப்புரு ஹளி ஹளிதாங்.
அதங்ங ஆக்க “அப்பரகாமு ஆப்புது நங்கள அப்பாங்” ஹளி ஹளிரு; ஏசு ஆக்களகூடெ, “நிங்க அப்ரகாமின சொந்த மக்களாயித்தங்ங, அப்ரகாமு கீதாஹாற தென்னெ கீதிப்புரு.
நங்கள முத்தனாயிப்பா அப்ரகாமின காட்டிலும் நீ தொட்டாவனோ? அப்ரகாமும் சத்தண்டுஹோதாங், பொளிச்சப்பாடிமாரும் சத்தண்டுஹோதுரு, நின்ன நீ ஏறா ஹளி பிஜாரிசிண்டிப்புது?” ஹளி கேட்டுரு.
அதங்ங ஸ்தேவானு, “கூட்டுக்காறே! தொட்டாக்களே! நா ஹளுது கேளிவா; நிங்கள முத்தனாயிப்பா அப்ரகாமு, ஆரான் ஹளா சலாளெ பந்து கூடுதனமுச்செ, மெசபத்தோமியா ஹளா சலாளெ இப்பங்ங, மதிப்புள்ளா தெய்வ அவன முந்தாக தரிசனமாயி பந்தட்டு,
நங்க எந்த்தல குற்றக்காரு ஹளிட்டுள்ளுதன ஹளிதப்பத்தெ மாத்தறே நேமாக களிகொள்ளு; எந்நங்ங ஆ நேமதகொண்டு நங்கள சத்தியநேரு உள்ளாக்களாயி மாற்றத்தெ பற்ற.
அந்த்தெ ஆதங்ங நங்கள முத்தனாயிப்பா அப்ரகாமு சுன்னத்து கீதாஹேதினாளெ அவங்ங பிரயோஜன ஏன ஹளி நிங்காக கேளக்கெ.
அந்த்தெ இப்பங்ங லோகத அவகாசமாடுவெ ஹளிட்டுள்ளா வாக்கு தெய்வ நேம கிட்டிதா யூதம்மாரிக மாத்தற அல்ல; நங்கள முத்தனாயிப்பா அப்ரகாமின ஹாற, தெய்வத நம்பா எல்லாரிகும் தன்ன தயவுகொண்டாப்புது ஆ வாக்கின தெய்வ கொட்டிப்புது.
ஒரிக்கிலி அப்ரகாமிக ஒந்து பரீஷண பந்துத்து; அம்மங்ங அவங், தன்ன மங்ஙனாயிப்பா ஈசாக்கின தெய்வாகபேக்காயி ஹரெக்கெ கொடத்தெ ஹோதுதும், ஆ நம்பிக்கெயாளெ தென்னெயாப்புது.
எந்த்தெ ஹளிங்ங, ஒப்பாங் நின்னகூடெ கேளுவாங், நினங்ங தெய்வதமேலெ நம்பிக்கெ உட்டு, நனங்ங சகாய கீவத்தெ கொத்துட்டு; நீ ஒப்பங்ஙும் ஒந்து சகாயும் கீயாதெ நின்ன நம்பிக்கெத காட்டு? நா நன்ன நம்பிக்கெத சகாயகீது கொடுதனாளெ காட்டுவிங் ஹளி ஹளுவாங்.
ஒப்பாங் தெய்வத நம்புதுகொண்டு மாத்தற அல்ல, தெய்வ நம்பிக்கெயாளெ கீவத்துள்ளுது ஒக்க கீவங்ங மாத்தறே தெய்வ அவன தெற்று குற்ற இல்லாத்த சத்தியநேரு உள்ளாவனாயி கணக்குமாடுகு.
