ஏனாக ஹளிங்ங, தெய்வ நங்களமேலெ கருணெ காட்டி, இருட்டினாளெ இப்பா நங்காக பொளிச்ச கிட்டத்தெபேக்காயி, சூரியங் உதிப்பா ஹாற கிறிஸ்தின நங்கள எடேக ஹளாயிச்சுத்து; அந்த்தெ கிறிஸ்து பொப்பதாப்பங்ங, இருட்டினாளெ குளுதண்டு சாவுபந்துடுகோ? ஹளி அஞ்சிண்டிப்பாக்காக சமாதான கொட்டு, ஒள்ளெ பொளிச்ச உள்ளா பட்டெயாளெ ஆக்கள நெடத்துவாங்” ஹளி ஹளிதாங்.
எதார்த்தமாயிற்றுள்ளா தெய்வ சினேக நங்கள ஒளெயெ இத்தங்ங, ஏரிங்ஙி ஒப்பாங் நங்காக பேடாத்துது கீதங்ஙும் அதன சகிப்பத்தெபற்றுகு; மற்றுள்ளாக்களமேலெ கருணெ காட்டத்தெ பற்றுகு; ஒப்பங்ங உள்ளுதன கண்டு அசுய படத்தெ தோந; மற்றுள்ளாக்கள காட்டிலும் நானே தொட்டாவாங் ஹளிட்டுள்ளா பிஜார பார; நானே புத்திமானு ஹளிட்டுள்ளா பெருமெயும் ஹளத்தெ தோந.