26 பிற்றேஜின யூதம்மாராளெ இப்புரு ஹூலூடிகூடிண்டிப்புது மோசே கண்டட்டு, ‘கூட்டுக்காறே! நிங்க ஒக்க அண்ணதம்மந்தீரல்லோ? நிங்க தம்மெலெ ஈ அன்னேய கீவுது ஏனாக?’ ஹளிட்டு, ஆக்கள சமாதான மாடத்தெ பேக்காயி கூட்டகூடிதாங்.
நானே தொட்டாவங் ஹளி பெருமெ ஹளிண்டும், வாசி ஹிடுத்தண்டும் ஒந்நனும் கீயிவத்தெ நில்லுவாட; நிங்க தம்மெலெ தாழ்மெ உள்ளாக்களாயிரிவா; மற்றுள்ளாக்கள நிங்களகாட்டிலும் தெட்டாவாங் ஹளி பிஜாரிசிவா.
கிறிஸ்தினகூடெ ஒந்தாயிற்றெ இப்புதுகொண்டு நிங்காக ஒள்ளெ தைரெயும், தன்ன சினேகங்கொண்டு ஆசுவாசும், பரிசுத்த ஆல்ப்மாவினகூடெ ஒந்து பெந்தம் உட்டல்லோ? கிறிஸ்திக நிங்களமேலெ கருணெயும், தயவும் உட்டல்லோ?
ஏசு ஜனங்ஙளு எல்லாரினும் ஹளாயிச்சுபுடதாப்பங்ங தன்ன சிஷ்யம்மாரகூடெ, “நிங்க தோணிஹத்தி பிரிக கடலின அக்கரெக ஹோயிவா” ஹளி ஹளிதாங்.
நன்ன சொந்தக்காறா நன்னகொண்டு தெய்வ ரெட்ச்செபடுசுகு ஹளிட்டுள்ளுதன, ஆ ஜனங்ஙளு மனசிலுமாடியம்புரு ஹளி மோசே பிஜாரிசித்தாங்; எந்நங்ங ஆக்க அதன மனசிலுமாடிபில்லெ.