அதுமாத்தறல்ல, சாதாரணமாயிற்றெ எல்லா மனுஷரிகும் பொப்பா புத்திமுட்டே நிங்காகும் பொக்கொள்ளு; தெய்வ சத்தியநேரு உள்ளாவனாயி இப்பாஹேதினாளெ, நிங்களகொண்டு தாஙத்தெ ஆப்பா பரீஷணதே நிங்கள ஜீவிதாளெ அனுவதுசுகொள்ளு; தெய்வ அனுவதிசா பரீஷண பொப்பதாப்பங்ங, அதன தாஙத்துள்ளா சக்தியும் தெய்வதென்னெ நிங்காக தக்கு; அல்லிந்த தப்சத்துள்ளா பட்டெயும் தெய்வதென்னெ காட்டிதக்கு.
இந்த்தெ நா அப்போஸ்தலனாயிற்றெ தெய்வாக கெலசகீவுதும் தெய்வத கருணெ தென்னெயாப்புது; தெய்வ நனங்ங காட்டிதா கருணெ பொருதெ ஆயிபில்லெ; ஏனாக ஹளிங்ங, அப்போஸ்தலம்மாரு எல்லாரினகாட்டிலும் நா கூடுதலு கஷ்டப்பட்டு கெலசகீதிங்; சத்திய ஹளுக்கிங்ஙி நானாயிற்றெ அந்த்தெ கெலசகீதுபில்லெ; நன்னகூடெ இப்பா தெய்வத கருணெ தென்னெயாப்புது நா கெலசகீவத்தெ சகாசிது.