பொள்ளு ஹளாத்த தெய்வத சொந்த ஜனமாயிற்றெ இப்பத்தெபேக்காயி, தாங் தெரெஞ்ஞெத்திதா ஆள்க்காரு, தன்னமேலெ ஒறச்ச நம்பிக்க உள்ளாக்களாயி இப்பத்தெகும், ஆக்க தனங்ங இஷ்டப்பட்டாக்களாயி நெடிவத்தெகும், தன்ன சத்தியமாயிற்றுள்ளா ஒள்ளெவர்த்தமானத ஆக்காக ஹளிகொடத்தெகும், தாங் தரக்கெ ஹளி பண்டே வாக்கு ஹளித்தா நித்திய ஜீவிதாத பற்றிட்டுள்ளா நம்பிக்கெயாளெ ஆக்கள ஒறசி, சகாசத்தெகும் பேக்காயி, தெய்வ நன்ன தெரெஞ்ஞெத்தி நேமிசி ஹடதெ.
ஆக்க ஈ காரெ ஒக்க ஒயித்தாயி கண்டுஹிடுத்து அறிசிது, ஆ காலதாளெ ஜீவிசிதா ஜனங்ஙளிக பேக்காயிற்றெ அல்ல; நிங்காக பேக்காயிற்றெ ஆப்புது; சொர்க்கந்த பந்தா அதே பரிசுத்த ஆல்ப்மாவினகொண்டு தென்னெயாப்புது நங்களும் ஒள்ளெவர்த்தமானமாயிற்றெ நிங்களகூடெ இந்தும் அறிசிண்டிப்புது; இதன ஒக்க காம்பத்தெபேக்காயி தெய்வ தூதமாருகூடி கொதிச்சண்டு இத்தீரெ.