தெய்வ தன்ன தயவுகொண்டு நா, நிங்கள எல்லாரினகூடெயும் நேர்மெயாயிற்றும், சத்தியமாயிற்றும் பளகிதிங் ஹளிட்டுள்ளுதன சந்தோஷமாயிற்றும் ஒறப்பாயிற்றும் ஹளத்தெ பற்றுகு; ஏன ஹளிங்ங, அதாப்புது தெய்வத ஆக்கிரக; அந்த்தெ நா நிங்களகூடெ பளகத்தாப்பங்ங, ஏசினமேலெ நம்பிக்கெ இல்லாத்த ஈ லோக ஜனங்ஙளு தங்கள புத்திமான்மாரு ஹளி பிஜாரிசிண்டு பளகா ஹாற பளகிபில்லெ; தெய்வ எந்த்தெ பளகத்தெ ஹளித்தோ அந்த்தெ தெய்வ சகாயதாளெ ஆப்புது நா நிங்களகூடெ பளகிது.
ஈ பூமியாளெ ஜீவிசிண்டிப்பா நங்கள சரீர கொறச்சுகாலாக ஜீவுசத்துள்ளா ஒந்து சாவிடித ஹாற உள்ளுதாப்புது; எந்நங்ங, சாவிடி ஹாற உள்ளா ஈ சரீர சத்துகளிவங்ங, நித்தியமாயிற்றெ ஜீவுசத்துள்ளா பேறெ ஒந்து மெனெத தெய்வ நங்காக பேக்காயி சொர்க்காளெ ஒரிக்கி பீத்துஹடதெ; அது, மனுஷரு கெட்டி உட்டுமாடா மெனெ ஹாற உள்ளுதும் அல்ல, நசிச்சு ஹோப்பத்துள்ளுதும் அல்ல; அதுகொண்டு அது தெய்வ மாடிதாப்புது ஹளி நங்காக கொத்துட்டு.