5 खाउग़रि थुबाछाआ मो सुम्कातात्ओतात सेप्खा फोङ्सु, मोन्ग़रि सुम्कातात्ओतात अ़ह़ङ साक्स़ङ्आ “बाना!”नि य़ङाओ अ़ङ्का एनुङ। खोन्किना अ़ङ्का अ़क्तात माक्ताङाओ युक्वा खाङ। युक्वा कायुक्सोओ अ़छुक्दा अ़क्तात हाक्खा याआङा।
देकिनालो रावाओ अ़देङ्सालाप्पादा रावा खोन्कि हेन्कोप्ओ अ़देङ्सालाप्पादा हेन्कोप पुक्लोन। खोन्कि खादा-खादा स़ङ्साक्वाचि म़लु खोन्कि झारादात्नि लुत्लिचि म़खात।
खोन्किना साम्योक ताङ्पाचिएदाओ अ़क्छाआ अ़ङ्का अ़लोवाङ, “मान्खाप्दा! खा, यहुदाओ अ़भुङ्ओ धिनारा, दाउद्ओ अ़सुन्तुम छोसायुङ्सा, खोन्कि खोसाआ सात्कातात सेप्खाचि फोङ्मा खोन्कि छाप्लाखा भोङ होङ्मा ऱ।”
मोचिआ अ़क्तात अ़ऩङ्वा छाम अ़लुवा। “खानानिन ओ छाप्लाखाओ अ़भोङ कालोक खोन्कि मोसोओ अ़सेप्खाचि फोङ्मा त़खान्तिन्ओ त़मुन्येन। देकिनालो खानानिन ऩसेरिन, खोन्कि आम्नुओ स़मा हेन्खोक्वाआ खानानिन निनाम्हाङ्ओ निम्पाङ झारा भुङ्चि, य़ङ्चि, म़नाचि खोन्कि रावाचि त़खिरुम्च़म।
मोन्ग़रि थुबाछाआ मो सात्कातात्दा अ़क्तात सेप्खा फोङ्सुओ अ़ङ्का खाङ। खोन्किना चारकातात अ़ह़ङ साक्स़ङ्चिदा अ़क्तात कुलुङ्धिप्पावात्नि मुक्तुङुओ अ़ङ्का एनुङ, ओ ओवात्नि य़ङाङा, “तानिन!”
