5 खोन्किना साम्योक ताङ्पाचिएदाओ अ़क्छाआ अ़ङ्का अ़लोवाङ, “मान्खाप्दा! खा, यहुदाओ अ़भुङ्ओ धिनारा, दाउद्ओ अ़सुन्तुम छोसायुङ्सा, खोन्कि खोसाआ सात्कातात सेप्खाचि फोङ्मा खोन्कि छाप्लाखा भोङ होङ्मा ऱ।”
मेन मोचि ह्यात्नि म़हुसान्चिन्कि येसुआ म़लोचि, “यरुसलेम्ओ अ़छा मेत्छामाचिओ, अ़ङ्को निकि मान्खाप्दानिन। खानानिन आप्पिओ निकिना खोन्कि आम्नुओ छाचिओ निकि खावानिन।
हाङ्पाआ मो मेन्मित्मा अ़खाकि खोक्कोसोओ अ़चुसोम्तुआ। खोन्कि खोक्कोसाआ मो अ़लोवा, “खाना मान्खाप्दा!”
मेत्छाछा छा सुवादाओसा झाराकापाङ ओत्ओत्ओत्वा खाप्याङ्सा सोखा म़मुवाङा। मेन येसुआ मोचि म़लोचि, “मान्खाप्दानिन, मो ना मान्स़दायुक, इम्सादा ओन्ङा ओ।”
खोचिआ मो अ़लोवाचु, “मेत्छामा, देकि त़खाप्याङ?” मोसाआ खोचि लोचि, “खोचिआ अ़ङ्हाङ्पाओ अ़चुस़पोक अ़खात्ता, खोन्कि खोक्को खादा अ़युङ्सायुङ्सा, अ़ङ्का अ़सिन्ऩङ।”
ओ नुय़ङ्खान निनाम्हाङ्ओ अ़चुछा आन्हाङ्पा येसु ख्रिस्तओ अ़तुक्वादाओ। खोक्को म़ना म़लिसाकि दाउद हाङ्ओ अ़भुङ्दाङ्का म़पुक्तान्चिन।
खोन्कि यसैया हान्छाङ य़ङ्याङ, “यिसैओ अ़भुङ्दाङ्का अ़क्छा म़ता, खोक्को निरावाचिदा हाङ्म़मु, खोक्कोएदा निरावाचि सोम्कुवा म़मु।”
देकिनालो मो छेङ्छेङ्छेङ्वा मुयाङ, आन्हाङ्पा यहुदाओ अ़भुङ्दाङ्का म़ताओ। खोन्कि ओ भुङ्दाङ्का काब़क्पा ताओ अ़तुक्वादा निनाम्हाङ्य़ङ खाकालु मोसा देत्छाङ मान्य़ङ्युक।
ओ निनाम्हाङ्आ येसु ख्रिस्त खाङ्अ़मेत्ताओ य़ङ ओ, खोन्ओसा खोक्कोसाआ अ़चुकाब़त्पाचि च़क्नि लिसि तामा म़मुयाङ्ओ य़ङ्चि खाङ्मेत्मा म़ऱचि। ख्रिस्तआ अ़चुकाफा अ़छुत्ताकि ओ य़ङ अ़चुकाब़त्पा युहन्ना खाङ्अ़मेत्ता।
“अ़ङ्का येसुआ खानाएदा साम्भुङ्चिओ निम्पाङ ओ य़ङ्खान प़सि अ़ङ्को अ़ङ्काफा छुत्तुङ्युङ्सुङ। अ़ङ्का दाउद भुङ्ओ अ़भेन खोन्कि खोसोओ हाङ्कामु पाङ्यि कातोक ओ। अ़ङ्का अ़वाय़ङ लेत्याङ्ओ साङ्केन्मा ओ।”
साङ छो, खो अ़ङ्का अ़ङ्हाङ्मुखादा अ़ङ्काएनान युङ्मा प़ङ, देत्नि अ़ङ्का आप्पिछाङ छोसाङ खोन्कि अ़ङ्पापाएनान खोक्कोसोओ अ़चुहाङ्युङ्खादा युङ्ङाङा।
मोन्ग़रि मो चौबिस्कापाङ साम्योक ताङ्पाचि हाङ्युङ्खादा कायुङ्ओसो अ़चुबुदा म़बोम्नान्चिन, खोन्कि अ़धुन-अ़धुन्तारि काह़ङ अ़ब़क। मोचिओ आ-आप्पिओ अ़चुताङ्बोप्खा हाङ्युङ्खाओ अ़चुबुदा अ़युङ्कि ओवात्नि छाम म़लु:
मो हाङ्युङ्खाओ अ़ऱङ्कोप्नि चौबिस्कातात हाङ्युङ्खाचि म़युङाङा, खोन्कि अ़चुताङ्दु हाराक्वाओ ताङ्बोप्खाचि खोन्कि ओमाङाओ तित्चि म़हुम्साङाओ चौबिस्कापाङ साम्योक ताङ्पाचि मो हाङ्युङ्खादा म़युङाङाओ अ़ङ्का खाङ्च़ङ।
साङ्छाङ मो छाप्लाखा भोङ होङ्मा खोन्कि मो हुत्दा खाङ्मा खान्तुओ मान्धित्ओसा अ़ङ्का अ़न्नुनु खावाङ।
मोन्ग़रि थुबाछाआ मो सात्कातात्दा अ़क्तात सेप्खा फोङ्सुओ अ़ङ्का खाङ। खोन्किना चारकातात अ़ह़ङ साक्स़ङ्चिदा अ़क्तात कुलुङ्धिप्पावात्नि मुक्तुङुओ अ़ङ्का एनुङ, ओ ओवात्नि य़ङाङा, “तानिन!”
साम्योक ताङ्पाचिएदाङ्का अ़क्छाआ अ़ङ्का अ़सेनाङ, “ओ ओम्प़चिवा तित काहुम म़नाचि साङ्चि ओ, खोन्कि खादाङ्का मोचि म़ताओ?”
