18 खोन्ओसा कातोक लिमा मिआ हेङ्माय़ङ हाराक्वा, खोन्कि आम्कालाङ्द़क्ओ लेजो दिप्मा निम्पाङ ओम्याङ्ओ तित खोन्कि खाना खाङ्मा त़ऱने निकिना आम्म़क्दा पाक्मा ओक्तो, अ़ङ्काएदाङ्का खित्माछाङ खाना यायोक प़ना।
निनाम्हाङ्होन व़क्दा कुम्माय़ङ फेक्वावाको ओ। मो अ़क्छा म़नाआ धिरुकि मो लासुकुम्सु, खोन्कि अ़ऩङानुयाङ्सा खो खात्कि खोएदा युङ्याङ्ओ झारा सामा इनु खोन्कि मो व़क खिरु।
मेन खारुकातोक्चिआ म़लासुलोचि, ‘आन्कान्का खोन्कि खानानिन झारा म़लात्लो ब़द्धे आक्वा मात्द़ङ। मेन काइन्एदा खारानिन्कि आम्नुओ निम्पाङ खिरानिन।’
आप्पिओ निकि चासुम, छेन्बि काभुङ, मेन निनाम्हाङ्ओ अ़चुबुदा मान्तोक्कादा म़ना ओवात्निङा लि।”
देकिनालो ओसाआ आन्कान म़दिप, खोन्ओसा आन्लावा पोक मात्द़ङ्ओवाको अ़कालाङ्द़क अ़मुनिन।
देकिनालो आन्हाङ्पा येसु ख्रिस्तओ अ़चुसोमातुक्मा खानानिन त़सिन्तुम्योम। खोक्को कातोक म़मुवाङानुछाङ आम्नुओ निम्पाङ खोक्को मान्तोक्कादा म़लिसा, खोन्ओसा खोक्कोसोओ अ़मान्तोक्दामादाङ्का खानानिन कातोक लिमा रुवानिन।
मोचि अ़नुवाक काचि मुमा, खोन्कि अ़नुवाक काचिचिदा कातोक लिमा, फामामिन्माओ खोन्कि निचिएनान हामाचामा मिन्माओ लिसानिन्नि लोचि।
अ़ङ्का सोमातुक्नाङ्नानिन्ओ ब़ब़, नाना खोन्कि निछाचि ओ, एनानुम, दि निनाम्हाङ्आ हेन्खामादाओ मान्तोक्कादाचि साकोङ्छ़ङ्दा कातोक मुसि म़छेन्तुचिओ माआङ कि? खोक्को सोमाकातुक्चि निनाम्हाङ्आ म़हिप्तुचिओ हेन्कोप्ओ पाङ्यि दि मोचिआ ऩतोक्तुन कि?
ओ चिन्माखाङ्माचिआ आम्नुओ साकोङ्छ़ङ अ़नुछयाओनि अ़छ़ङ अ़मु, खोन्कि मिलाम्पा हेङ्नुछाङ लुक्खात्ओ हाराक्वादाङ्काछाङ च़लोक अ़च़वाङ निकिना खाङ्म़मु। ओ येसु ख्रिस्त खाङ्म़मुनान्चिन्हिदा ऩङ्चोन्मा, ऩङ्लोङ्मा खोन्कि साया तोक्मा खान्तुओ लिने।
मोचिआ हाङ्चि मोदा म़कोउचि मो हिब्रु य़ङ्दा ‘आरमागेद्दोन’नि लो। हाङ्पा म़य़ङ्याङ, “खानुम, अ़ङ्का काख़पावा ताङा! मो आसिखा कातोक ओ। साङ चाप्चाप्चाप्वा युङ, खोन्कि अ़तित हुम्सु। मोवात्नि मो म़ना अ़कालाङ्द़क कोन्मा खोन्कि अ़लेजो कात्मा अ़दोत्निन।”
बाङ्गाय़ओ छोक्छोक्छोक्वाओ खोन्कि सेङाङाओ तित हुम्मा मो पुवा।” बाङ्गाय़ओ छोक्छोक्छोक्वाओ तित निनाम्हाङ्ओ अ़चुम़नाचिओ अ़नुवाक काचिचि ओ।
अ़ङ्का आम्दुखाचि खोन्कि आम्मान्तोक्दामाचि सिन्तुङ्योङ्च़ङ। मेन खाना कातोक त़मुयाङ! साङ आप्पि यहुदिनि म़लोनानान्चिन, मोचिआ खानानिन ऩसुङ्तिन्येन्ओ अ़ङ्का सिन्तुङ्योङ। मोचि यहुदिचि माआङ, मेन सैतानाओ अ़रुहुप्चि ओ।
‘अ़ङ्का कातोक मुङाङा, अ़ङ्काएदा चासुम्छेन्बि युङ्याङ, खोन्कि अ़ङ्का दित्छाङ अ़दोत्निन’नि खाना त़य़ङ्याङ। मेन खाना त़सिन्तुन्योन, चाअ़त्लो दुखा खाना त़तोक्याङ्ओ, मान्तोक्कादा, दोप्म़क खोन्कि कालाङ्द़क त़मुयाङ।
मो हाङ्युङ्खाओ अ़ऱङ्कोप्नि चौबिस्कातात हाङ्युङ्खाचि म़युङाङा, खोन्कि अ़चुताङ्दु हाराक्वाओ ताङ्बोप्खाचि खोन्कि ओमाङाओ तित्चि म़हुम्साङाओ चौबिस्कापाङ साम्योक ताङ्पाचि मो हाङ्युङ्खादा म़युङाङाओ अ़ङ्का खाङ्च़ङ।
साम्योक ताङ्पाचिएदाङ्का अ़क्छाआ अ़ङ्का अ़सेनाङ, “ओ ओम्प़चिवा तित काहुम म़नाचि साङ्चि ओ, खोन्कि खादाङ्का मोचि म़ताओ?”
