14 काइन-काखित्चिआ मोचि म़लोचि, “बेबिलोन, आम्मिन्माआ मित्तुङुओ सामाचि झारा खानाएदाङ्का म़खारालोन्तायुङ्सा। झारा चासुम्छेन्बिचि खोन्कि झारा त़मित्तुओ सामाचि खानाएदाङ्का म़खात्तायुङ्सा, खोन्कि खाना मोचि देम्खाछाङ त़लासुन्तोक्तुन।”
माङ्नालो खानानिन दि खाङ्सि त़लोन्तिन? दि अ़नुवाक तित्चि काहुम म़ना खाङ्सि? माआङ, अ़नुवाक तित्चि काहुम्चि ना हाङ्ओ अ़चुहाङ मुखा खिम्चिदा म़युङ।
मेन निनाम्हाङ्आ मो अ़लोवा, ‘खामान्सिन! आय़ अ़खाखुत्ङा आम्साक्मा खानादाङ्का लारुङ खात्तुङ, खोन्कि आम्को निम्पाङ त़भुङ्सुयुङ्सुओ आम्सामाचि साङ्को म़लि?’
मेन अब्राहाम्आ मो लो, ‘अ़ङ्छाओ, मित्तु। खाना आम्ह़ङ्म़ङ्दा अ़नुवाक-अ़नुवाक सामाचि त़याङुचि, मेन लाजरस्आ ना अ़न्नुनु चाअ़त्लो दुखा आङ्तु। खोन्ओसा हान ओदा लाजरस अ़ऩङानुयाङ्सा चानुलो युङ्याङ खोन्कि खाना अ़न्नुनु चाअ़त्लो दुखा त़तोक्याङ।
खोचिआवात्निङा आन्कान अ़त्लो काचि अ़मुन्मिन्ने निकिना आन्चाप्चेत्माओ निम्पाङ मोवात्नि अ़मात्ऩङ लिसाओ।
खानानिन मित्मा ना त़स़न, मेन त़तोक्तिमिन। खानानिन म़ना त़सेरिन खोन्कि च़क्ख़य़ ना त़मुन, मेन त़तोक्तिमिन। खानानिन त़खिन खोन्कि त़म्हुन। खानानिन दोत्ओ खानानिन्एदा मात्द़ङ, देकिनालो खानानिन निनाम्हाङ त़दोत्तिमिन।
खोन्कि बेला, सुङ, नाम्नुसाम, मुर्र, नि नाम्नुओ सुङ, अङ्गुरा माङ्वा, आक्वा, बुत्थ़, छुमाचा, पित्चि, भेराचि, युक्वाचि, ऱथाचि, हारुक्चि खोन्कि म़नाचि ऩखिरुन्चिन।
मो सहरादा म़इना म़खिराकि फेक्वा म़दुवाओ खाम्माचि काइन-काखित्चि अ़थाया म़एप देकिनालो मोसोओ क़माकात्तुओ दुखादाङ्का अ़चुक़माकात। मोचि म़खाप खोन्कि सोखा म़मु।