13 खोन्किना निनाम्मादुङ्का ओवात्नि य़ङाओ अ़क्तात य़ङ अ़ङ्का एनुङ, “ओ छाप्तु: ओदाङ्का ह्यात्नि हाङ्पाएदा कास़चि आसिखा कातोक्चि ओ।” लावा म़य़ङ्याङ, “उवा, मोचिओ अ़चुकाचिदाङ्का सावा म़तोम, देकिनालो खोचिआ अ़मुवाओ य़ङ्दा सिरिफा म़प़चि।”
मोन्ग़रि निनाम्मादुङ्का ओवाको य़ङ ता, “ओक्को अ़ङ्का सोमातुक्तुङ्योङ्ओ अ़ङ्छा ओ, खोक्कोएदा अ़न्नुनु अ़ङ्ऩङानुयाङ।”
मेन अब्राहाम्आ मो लो, ‘अ़ङ्छाओ, मित्तु। खाना आम्ह़ङ्म़ङ्दा अ़नुवाक-अ़नुवाक सामाचि त़याङुचि, मेन लाजरस्आ ना अ़न्नुनु चाअ़त्लो दुखा आङ्तु। खोन्ओसा हान ओदा लाजरस अ़ऩङानुयाङ्सा चानुलो युङ्याङ खोन्कि खाना अ़न्नुनु चाअ़त्लो दुखा त़तोक्याङ।
अ़ङ्का खानानिन लोनानिन, हेन्खामादाओ चासुम्छेन्बिआ आप्पिओ निकि यावाचि मुवानुम्च़म। मोवात्नि त़च़न्नालो आम्नुओ चासुम्छेन्बि लुक्खात्नुछाङ खानानिन निनाम्मादुओ खिम्दा अ़धुन युङ्मा त़तोक्तुम।”
आन्कान ह़ङिन्नुछाङ हाङ्पाओ निम्पाङ्ङा आन्कान ह़ङिन खोन्कि आन्कान स़न्दान्नुछाङ आन्कान हाङ्पाओ निम्पाङ स़न्दान। आन्कान स़न्दान ने कि ह़ङिन्ने, आन्कान निनाम्हाङ्ओङा ओ।
खोन्नालो खा-खाक्को ख्रिस्तदा म़सुवादाओचिछाङ म़लुक्ताखाराओ।
अ़नुछ्याङा ख्रिस्त म़सुवादाओदाङ्का म़खोन्तालोन्तायुङ्सा। स़मादा म़इम्सादाओचिएदाओ खोक्कोङा बुयाओ अ़सिवा म़मुयाङ।
खोन्ओसा, अ़ङ्का सोमातुक्नाङ्नानिन्ओ अ़ङ्ब़ब़, नाना खोन्कि निछाचि ओ, नुलोक युङानिन। दिसाआछाङ ओह्यात्नि-मोह्यात्नि त़मुन्मिन्ने। हाङ्पाओ अ़चुकाचिदा अ़धुन पोइसा खारानिन। देकिनालो खानानिन त़सिन्तुम्योम, निनाम्हाङ्एदा आम्नुओ काचि सोज्जे अ़लिनिन।
आन्कान्काएदा झारा सोम्कुवा याक्याङ, हान पोक्दाङ्का फेक्मान्चिन्कि हाङ्पाएनान युङ्मा आन्कान्का स़न्का।
मेन मोवात्नि आम्नुओ साकोङ्छ़ङ्ओ हेन्खोक्वादा अ़ङ्कोछाङ ह़ हेन्खोक्वावात्नि सोन्नुछाङ, अ़ङ्का अ़ङ्ऩङानु, खोन्कि खानानिन झाराएनान अ़ङ्सोम्स़।
देकिनालो येसु म़सुवादा खोन्कि म़लासाखोन्तालोन्ता निकिना आन्कान साकोङ्छ़ङ मुन्नालो मोवात्निङा, येसुलाम्पा निनाम्हाङ्आ साङ-साङ म़सुवादाओ खोक्कोएदा म़तारुचि।
देकिनालो हाङ्पा अ़धिवो अ़मुक्माएनान, मुलो निनाम्हाङ काफाओ य़ङ्दा खोन्कि निनाम्हाङ्ओ अ़चुथुथुरिओ अ़ऱङ्माएनान निनाम्मादुङ्का म़य़, खोन्कि ख्रिस्तदा म़सुवादाओचि बुया म़खोन्लोन।
खोक्को म़लाय़हिदा आन्कान स़न्दान्नुछाङ ह़ङिन्येन्नुछाङ खोक्को आन्कान्एनान अ़क्नि युङ्मा निकिना हाङ्पा येसु आन्को निम्पाङ म़सुवा।
खा-खाक्को म़नाचिओ अ़चुहेवाचि छेङ्छेङ्छेङ्वा म़दात, खोन्कि मोचि बुयाङा छ़ङ म़छेन, मेन निचिओ अ़चुहेवाचि आदेङ्माङ ओन्ङा म़दात।
मोवात्निङा, खा-खाक्को म़नाचिओ अ़नुवाक काचिचि छेङ्छेङ्छेङ्वा म़मु, खोन्कि खाक्कोचि छेङ्छेङ्छेङ्वा ऩमुनिन मोचि कुम्मायुङ्मा ऩऱनिन।
मो य़ङ्आ लो, “खाना दि त़खा, मो अ़क्तात छाप्लाखा भोङ्दा छाप्तु, खोन्किना ओ सात्कातात्माङ साम्भुङ्चि छोक्तुचि: एफिसस, स्मुर्ना, पर्गामम, थिआतिरा, सार्दिस, फिलादेल्फिया खोन्कि लाउदिकिया।”
मो सात्कातात कुलुङ्धिप्पाचि म़चेवाङावा अ़ङ्का छाप्मा मुङ्योङ्ओ। मेन निनाम्मादुङ्का ओवाको य़ङ अ़ङ्का एनुङ, “मो सात्कातात कुलुङ्धिप्पाचि म़चेवाओ य़ङ मान्छाप्दो, मेन ओ य़ङ कुम्सुयुङ्सु।”
खोन्किना सात्कातात्ओ निनाम्हाङ काफाआ अ़थुथुरि मुत्तु, खोन्कि निनाम्मादु ओवात्नि य़ङाङाओ अ़धिवा य़ङ्चि मुक्तुचि, “हेन्खामादाओ हाङ्होन आन्हाङ्पा निनाम्हाङ्ओ खोन्कि खोक्कोसोओ अ़चुख्रिस्तओ हाङ्होन लिसायुङ्सा, खोन्कि खोक्को अ़धुन्तारि हाङ म़मुयुङ!”
खोन्किना निनाम्मादु निनाम्हाङ्ओ अ़चुब़क्खाखिम होरा, खोन्कि खोक्कोसोओ अ़चुब़क्खाखिम्दा खोक्कोसोओ हिप्माय़ङ सन्दुका दारा। खोन्कि मोदा नाम्चिम्पिलेक्ओ अ़साम्चि म़लेराङा खोन्कि कुलुङ्धिप्पाओ अ़मुक्माचि म़ऱङाङा। लुत्लि खारा खोन्कि अ़धिवा-अ़धिवा नाङ धा।
सात्कातात्ओतात निनाम्हाङ काफाआ अ़खुङ ह़क्दा थोउ। खोन्किना निनाम्हाङ ब़क्खाखिम्ओ हाङ्युङ्खादाङ्का ओवात्नि य़ङाओ अ़क्तात अ़धिवा य़ङ लोन्ता, “हान लुक्ता।”
खोन्किना मो निनाम्हाङ काफाआ अ़ङ्का अ़लोवाङ, “ओ छाप्तु, थुबाछाओ अ़चुसायाकाम्खाओ खाबाचादा बुत्माय़ङ्चि निनाम्हाङ्आ झारा आसिखा म़प़चि।” निनाम्हाङ काफाआ अ़लासाङ्लोवाङ, “निनाम्हाङ म़य़ङाओ ओ य़ङ्चि अ़छ़ङ ओ।”
“एफिससदाओ साम्भुङ्ओ निनाम्हाङ काफा खाना ओ य़ङ छाप्तु। ओ य़ङ्खान सात्कातात साङ्केन्माचि अ़चुचुप्ताङ्छुक्दा काक़क्क खोन्कि सात्कातात हाराक्वाओ कुपि युङ्खाचिओ अ़चुरादा काकोन म़य़ङ्याङ।
साङ्को अ़एन्खा नाबाक याक्याङ, मोसाआ एनुने, सेङ्लावाआ साम्भुङ्चि दे म़लोङुचि। साङ छो, अ़ङ्का खो निनाम्हाङ्ओ अ़चुस़ङ्सिबात्बुङ्खादाओ ह़ङ्म़ङ्ओ स़ङ्ताङ्ओ अ़सिवा चामा पाङ प़ङ।
बुयाओ खोन्मालोन्माय़ङ्दा कावाङ्चि आसिखा कातोक खोन्कि म़सेङ्याङ्ओचि ओ! ओचि ह्वातात्ओतात स़माओ अ़सावाआ देत्छाङ मुमा अ़ऱन्चिन, मेन मोचि निनाम्हाङ खोन्कि ख्रिस्तओ अ़चुकाब़क म़लि, खोन्कि खोक्कोएनान अ़क हजाराकादोङ्तारि हाङ म़मु।
खोन्किना हाङ्युङ्खादा कायुङ्आ अ़ङ्का अ़लोवाङ, “खा, अ़ङ्का झारा अ़ऩङ्वा मुङ्च़ङ।” खोक्कोसाआ ओवात्निछाङ ऩलोवाङ, “ओ छाप्तु, देकिनालो ओ य़ङ्चि सोम्कुवा मुमा खान्तुओ खोन्कि अ़छ़ङ म़मुयाङ।”
सेङ्लावा खोन्कि सायाकाकाम्मा म़य़ङ्याङ, “तानिन!” साङ्आ एनु मो य़ङ्ने, “तानिन।” साङ वामित्मा स़, मो ताने, साङ मिन मोसाआ ह़ङ्म़ङ्ओ चाक्वा मोहाङा दुङुने।
खोन्किना मो झारा म़सेरुचिओचि अ़क्तातात ओमाङाओ तित म़प़चि, खोन्कि म़लोचि, “मोदा ब़द्धे खानानिन्वाङा निनाम्हाङ काब़क साकोङ्छ़ङ कामुचि म़युङ्याङ, खानानिन ऩसेरिन्वाङा म़नाचिआ मोचि म़सेरुचि। मोन्ग़रितारि खानानिन थुत्मेत्लो सावा तोम्सानिन।”
