11 मो दुखा काप़ गन्धक्ओ तुङ्ऱक अ़धुन्तारि धात्नि खात। खाक्कोचिआ मो साक्स़ङ खोन्कि मोसोओ अ़सेम्पोक अ़ब़क, खोन्कि मोसोओ अ़सेप्मा अ़लोक, मोचिआ अ़खाखुत-अ़खोलेन देम्खाछाङ सावातोम्मा ऩतोक्तुन।”
झारा त़होत्तिन्ओ खोन्कि पाङ्आ त़तिमिन्ओचि ओ, अ़ङ्काएदा तानिन। अ़ङ्का खानानिन सावातोम्मा प़नानिन।
खोन्किना खोक्कोसाआ अ़चुओ बेङ्साङ्लिप्पाओ म़नाचि म़लोचि, ‘माङ्हिम्माय़ङ म़नाचि ओ! अ़ङ्काएदाङ्का माङ्सानिन। सैताना खोन्कि मोसोओ अ़काफाचिओ निम्पाङ चुम्सायुङ्साओ अ़लुक्निन्ओ मिदा खारानिन।
खोन्किना मोचि अ़धुन दन्दा तोक्खादा म़खात, मेन साम्योक्मि म़नाचि अ़धुन ह़ङ्मायुङ्मा ह़ङ्म़ङ्दा म़वाङ।”
मेन अ़चुछाओ अ़तुक्वादा खोक्को म़य़ङ, “अ़ङ्निनाम्हाङ, आम्नुओ हाङ्युङ्खा अ़धुन-अ़धुन्तारिओ निम्पाङ युङ्युङ, खोन्कि खानानिन साम्योक छ़ङ्त़छेन्तिन।
खोन्किना सात्कातात्ओ निनाम्हाङ काफाआ अ़थुथुरि मुत्तु, खोन्कि निनाम्मादु ओवात्नि य़ङाङाओ अ़धिवा य़ङ्चि मुक्तुचि, “हेन्खामादाओ हाङ्होन आन्हाङ्पा निनाम्हाङ्ओ खोन्कि खोक्कोसोओ अ़चुख्रिस्तओ हाङ्होन लिसायुङ्सा, खोन्कि खोक्को अ़धुन्तारि हाङ म़मुयुङ!”
मोसाआ बुयाओ साक्स़ङ्ओ अ़बुदा खोसाआ प़ओ अ़पाङ्ङा याङुङु। खोन्कि मोसाआ बुयाओ अ़खोवा नुवाओ साक्स़ङ हेन्खामादाओ झारा म़नाचि राकाङ्थेत्नि ब़क्मेत्तुङुचि।
मो बुयाओ साक्स़ङ्ओ अ़सेम्पोक्दा साक्मा पाक्मानि मो ह्वातात्ओतात साक्स़ङ लोवा, खोन्ओसा साक्स़ङ्ओ मो अ़सेम्पोक चेप्मा ऱने, खोन्कि झारा मो साक्स़ङ्ओ अ़सेम्पोक ब़क्मा काछुन्चि म़सेत्ने।
मो सेप्खा मात्द़ङ साङ्आछाङ खित्मा माङ्लो इन्मा ऩतोक्तुन। मो सेप्खा मो साक्स़ङ्ओ अ़ऩङ ओ माङ्लो मो अ़खिप्आ मोसोओ अ़ऩङ खाङ्मुसु।
खोन्किना सुम्कातात्ओतात निनाम्हाङ काफा अ़धिवाङ य़ङ्आ ओवात्नि य़ङ्सा मोचिओ अ़चुदेङ्देङ त़ङ्तुचि, “मोवात्नि साङ्आ मो साक्स़ङ खोन्कि मोसोओ अ़सेम्पोक ब़क्तु खोन्कि अ़त़ऱबुप माङ्लो अ़छुक्दा मोसोओ अ़सेप्मा पाक्तुनालो
खोन्कि मो तोक्पो सहरा ह़त्ताकि लोन्ताओ तुङ्ऱक अ़खाङ्कि ओवात्नि य़ङ्सा म़पात, “ओवाको तोक्पो सहरावा खाक्को सहरा युङाङा कि?”
मोएनान ताङ्लान खोन्कि चासुम्छेन्बिदा ऩङ्नुखालोक्ताखा कामु हेन्खामादाओ हाङ्चि मो ह़त्याङ्ओ तुङ्ऱक अ़खाङ्कि मोसोओ निम्पाङ म़खाप खोन्कि सोखा म़मु।
मोचि म़लासापारा, “हल्लेलुयाह! मो तोक्पो सहरा हत्ताओ तुङ्ऱक अ़धुन्तारि धात्नि खात्युङ!”
मोचि काधान मो सैताना लेराङाओ गन्दक्ओ मिराक्दा वेइसादिसा, मोदा मो साक्स़ङ खोन्कि सोज्जेओ निनाम्हाङ्य़ङ खाकालुछाङ याआङा। मोदा मोचिआ अ़खोलेन अ़खाखुत अ़धुन्ङा दुखा अ़आङ्युङ।
मोदा देम्खाछाङ खाअ़खुत्निन, खोन्कि मोचि कुपि माङ्लो नाम साम अ़दोत्निन, देकिनालो हाङ्पा निनाम्हाङ्ङा मोचिओ अ़चुसाम म़लि, खोन्कि मोचि अ़धुन-अ़धुन्तारि हाङ्म़मु।
“मोवात्निङा लिने! चोन्मा, साम, खारु, आलाङ, साया, सावा खोन्कि छोमा अ़धुन-अ़धुन्तारि आन्निनाम्हाङ्एदा युङ्युङ्ने। मोवात्निङा लिने!”
