5 खोन्कि साङ्आ खाक्कोसोओ अ़राक सेत्तुयुङ्सु, खोसाआ अ़ङ्का अ़ङ्राक अ़सेत्ताङ्ओ माआङ, मेन खोसाआ खानानिन झारा अ़चित आम्नुओ राक त़सेत्तिन्युङ्सिन। अ़न्नुनु चाअ़त्लो अ़य़ङ्ऩङ्ने निम्पाङ अ़ङ्का उन्नि य़ङ्ङाङा।
मो धिखाहुप्दाङ्का अ़क्छा कनानि मेत्छामा खोक्कोएदा ताकि लो, “हाङ्पो, दाउद्ओ अ़छा, अ़ङ्का सोमायोक्नि! अ़ङ्छा मेत्छाछा छा चाकावालावाआ चाअ़त्लो दुखा प़ङु।”
ब़ब़, नाना खोन्कि निछाचि ओ, अ़ङ्कावाङा य़ङ्हुप्दाङ्का फोङ्सानिन्नि लोनाङ्नानिन, देकिनालो अ़ङ्काछाङ खानानिन्वाङा लिसाङ्युङ्साङ। खानानिन्आ अ़ङ्का दित्छाङ अ़त्लो मान्मुत़युक्नि।
अ़ङ्का हाङ्पाएदा सोम्कुवा मुङाङा, खानानिन सोज्जेओ चिन्माय़ङ त़त़ङ्तिमिन। खानानिन दुखा काप़ साङ्आनुछाङ दन्दा आङ्मादोत।
