44 À cer ŋeí cu seé dé ceèr. À né Càŋ dua njegé, lemè keér bú yoòr, né doó faá húɔ́m nɔ diené ndeé den.
Cu déì ká te wɔ́ŋe, Yeésò lé naâ Càŋ mé terreb dua, à né bú lòù bɔŋ, à teèn lɔgɔ bilí mé yúé mene, yímé lé naâ bú njolo berré ndɔ. À lé sâ dɔɔ́ŋ ŋgweé giì naâ sòn Càŋ mé nde né bú te cio yili sɔm. Yeé baá ménâ, Càŋ ŋgweé njií mé à né dua ndɔ.
Mɔ Càŋ Ŋuna seèn lòù gágá ŋgwéh, à né seér bú felè beèh lòù semé, sé tagá bɔ̀ njèh dé jomò wa? Mè tueé bí, à nde né béh njèh dɔɔ́ŋ mé Ŋuna seèn mene haá bilí.
Yeésò den cuù ndɔ, ye: «Kènê feh mò ŋellé baá ter kèn, hên mè sònò tueé cu nde né-re kei? Cu mò wulù baá kɔɔ́; te mè tueé cu-re kènê ye Tele mò a: lùàgà sɔ̀m cú mè teèn lòù wa, wa naàn? Ŋgweéh mè ká lè wɔ́ŋe nde kuú né bèh gèr mân ŋenê mà.
À yeé dua gi aá, à komo wuo ter ndɔ, à cu cuù ká jomo yoòr bɔ̀ mbɔ̀ŋ. À waà, sâ bɔ́ homo baá mé kú, bɔ́ baá gi lɔ́m.
