«Mɔ gule yeè wò te veên dɔr yií né kɔɔ́, sâ téná sɔ̀m bú tenà. Huɔm kela né yɔ̀ŋ mé gule cén kwaà; wanɔɔ́ŋ mɔ wò né mé gule fà seŋ den, bɔ́ nde né gùm yeè dɔɔ́ŋ tuar si njií. [
Bɔ̀ sâ bɔ̀ nde né dé bɔɔ̀n mbaá kum le. Lòù sam, bɔ́ Càŋ dùlà bèh, bɔ́ kɔ lom né lèì bɔɔ̀n. Bɔ̀ njií mé bɔ́ nde né teèn gulí, bɔ́ né seér teèn taré kuú. Temé bɔɔ̀n gwaán kela né bɔ̀ njèh wɔ̂ŋ.
bɔ́ né bɔ̀ Yeésò bɔ̀ yo bɔɔ́ taré, bɔ́ né bɔ́ toó nyegé, ye bɔ́ a: «Bí dèn lòm te ŋgòr Càŋe tég; gèr né teèn. Béh gèr ŋene nde né feh hihiné, te béh nde ye *Lò Càŋ yilá.»
Mè ye bú a: Kɔ kela né wò, dé koô.» À tueé baá-re ye mè a: Né bɔ̀ɔ́ mé lé naâ lè mambin gèr cèrè jomò kelá ma. Wa bɔ̀ sâ bɔ̀ lé naâ cɔ̀gɔ̀ bɔɔ̀n lè húɔ́m Mbieè Sèmè yaga. Bɔ̀ cɔ̀gɔ̀ bɔɔ̀n baá gi wuwulê.
Mè né bí mân toò tueé kwaá, ye te bí mban nde gi yoòr mò, temé die bí lè. Mè tueé bí, dé ká te wɔ́ŋe bí nde né mé gèr kwaré. Mé njéh mene, bí sìè lòm temé tég, mè yɔgɔ́ gi aá wɔ́ŋ kèn!»
