16 Nʊ nɨ a yo kemʌnɔ sʊwagɔ nʊɨ, a ta bɔ bʊtɔ, nǝngɔ ya maa dʌbo nǝn a gǝnɨ, nǝngɔ a nya bwiligɔ sʊwagɔ nʊɨ.
Nǝ jʊngtǝm twam nǝn kwaan bʊtɔ, nǝn gɔ tǝl yotǝm jǝjalǝn twamɔ lɛ nǝn tɨkǝgaɨ.
“Nǝn kwama Dauda a dɨm maajɨgɔ Kwaama a nǝ gǝn a jol gǝnɨ, nǝngɔ a bʊlaɨ. Ja fʌl gǝn jǝbɔ tʊgalam gǝnɔ. A bʊta.
N lǝma Kwaamaɨ mǝ yǝlam nyɨɨ. Lǝma nɨ a maa mɨɨ, mɨ nǝn kwan. N laa ji maajɨ gwam, n ke bɔ mǝ, n lǝma Kwaamaɨ nɨ jǝbɔ mɨɨ.
Nǝn kwama fɔlɔ nɨ a tǝl mʊrtǝmɨ, nǝngɔ ja bɛ gǝm nǝn bwɛ jwaalɛ nɨ gǝ bwang gǝm kemʌnɔ lɛ milanɔ a lada nyɨɨ wʊnɨ mɨsɔ dwal lɛ a ywa gǝnɨ.
Nʊ nɨ a yo sʊwagɔ yo tǝgǝnɨ, ya nya bwiligɔ sʊwagɔ yo.
A jo bɛtɔ jwaalɛn gǝnɔ kʊbɨ, nǝngɔ a tǝga ji kemʌnɔ sʊwagɔ win wini. A sʊwa ji gɔ, ‘Ya jǝ́ yǝla lɛ dɨn sǝla n bɛ.’
