Mezmur 90 - Kutsal Kitap Yeni Çeviri 2001 2008

4. KİTAP 90. Mezmur

Tanrı adamı Musa'nın duası

¹ Ya Rab, barınak oldun bize Kuşaklar boyunca.

² Dağlar var olmadan, Daha evreni ve dünyayı yaratmadan, Öncesizlikten sonsuzluğa dek Tanrı sensin.

³ İnsanı toprağa döndürürsün, “Ey insanoğulları, toprağa dönün!” diyerek.

⁴ Çünkü senin gözünde bin yıl Geçmiş bir gün, dün gibi, Bir gece nöbeti gibidir.

⁵ İnsanları bir düş gibi siler, süpürürsün, Sabah biten ot misali:

⁶ Sabah filizlenir, büyür, Akşam solar, kurur.

⁷ Eriyip bitiyoruz senin öfkenden, Kızgınlığından dehşete düşüyoruz.

⁸ Suçlarımızı önüne, Gizli günahlarımızı yüzünün ışığına çıkardın.

⁹ Gazabından kısalıyor günlerimiz, Bir soluk gibi tükeniyor yıllarımız.

¹⁰ Ömrümüz yetmiş yıl sürüyor, Bilemedin seksen, o da sağlıklıysak; En güzel yıllar da zahmetle, kederle geçiyor, Çabucak bitiyor, uçup gidiyoruz.

¹¹ Kim bilir gazabının gücünü? Çünkü öfken sana duyulan korku kadar güçlüdür.

¹² Bu yüzden günlerimizi saymayı bize öğret ki, Bilgelik kazanalım.

¹³ Vazgeç, ya RAB! Öfken ne zamana dek sürecek? Acı kullarına!

¹⁴ Sabah bizi sevginle doyur, Ömrümüz boyunca sevinçle haykıralım.

¹⁵ Kaç gün bizi sıkıntıya soktunsa, Kaç yıl çile çektirdinse, O kadar sevindir bizi.

¹⁶ Yaptıkların kullarına, Görkemin onların çocuklarına görünsün.

¹⁷ Tanrımız Rab bizden hoşnut kalsın. Ellerimizin emeğini boşa çıkarma. Evet, ellerimizin emeğini boşa çıkarma.