Mezmur 141 - Kutsal Kitap Yeni Çeviri 2001 2008

141. Mezmur

Davut'un mezmuru

¹ Seni çağırıyorum, ya RAB, yardımıma koş! Sana yakarınca sesime kulak ver!

² Duam önünde yükselen buhur gibi, El açışım akşam sunusu gibi kabul görsün!

³ Ya RAB, ağzıma bekçi koy, Dudaklarımın kapısını koru!

⁴ Yüreğim kötülüğe eğilim göstermesin, Suç işleyenlerin fesadına bulaşmayayım; Onların nefis yemeklerini tatmayayım.

⁵ Doğru insan bana vursa, iyilik sayılır, Azarlasa, başa sürülen yağ gibidir, Başım reddetmez onu. Çünkü duam hep kötülere karşıdır.

⁶ Önderleri kayalardan aşağı atılınca, Dinleyecekler tatlı sözlerimi.

⁷ Sabanla sürülüp yarılmış toprak gibi, Saçılmış kemiklerimiz ölüler diyarının ağzına.

⁸ Ancak gözlerim sende, ey Egemen RAB, Sana sığınıyorum, beni savunmasız bırakma!

⁹ Koru beni kurdukları tuzaktan, Suç işleyenlerin kapanlarından.

¹⁰ Ben güvenlik içinde geçip giderken, Kendi ağlarına düşsün kötüler.