Biblia Todo Logo
آن لائن بائبل

- اشتہارات -




Abakuka 3:6 - UWSPÓŁCZEŚNIONA BIBLIA GDAŃSKA

6 Stanął i zmierzył ziemię, spojrzał i rozproszył narody; góry wieczyste zostały skruszone, skłoniły się pagórki dawne. Jego drogi są wieczne.

باب دیکھیں کاپی

Biblia Gdańska

6 Stanął i rozmierzył ziemię, wejrzał i rozproszył narody, skruszone są góry wieczne, i skłoniły się pagórki dawne: drogi jego są wieczne.

باب دیکھیں کاپی

Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Wydanie pierwsze 2018

6 Powstanie i zatrzęsie ziemią, swoim spojrzeniem przerazi narody. Pokruszą się prastare góry, rozpadną odwieczne pagórki, dawne i Jemu znane szlaki.

باب دیکھیں کاپی

Nowa Biblia Gdańska

6 Kiedy powstaje – wstrząsa ziemią, a gdy spojrzy – płoszy narody. Rozstępują się przedwieczne góry, a starodawne wzgórza opadają. Kroczy po odwiecznych ścieżkach.

باب دیکھیں کاپی

Biblia Warszawska 1975

6 Trzęsie się ziemia, gdy powstaje, gdy patrzy, drżą narody. Pękają odwieczne góry, zapadają się prastare pagórki, jego drogi są wieczne.

باب دیکھیں کاپی

Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

6 Powstał i wstrząsnął ziemią, spojrzał i przeraził narody. I skruszyły się prastare góry, rozpadły odwieczne pagórki, odwieczne szlaki [należą do] Niego.

باب دیکھیں کاپی




Abakuka 3:6
35 حوالہ جات  

Błogosławieństwa twego ojca będą mocniejsze niż błogosławieństwa moich przodków aż do granic pagórków wiecznych. Będą nad głową Józefa i nad wierzchem głowy odłączonego od swych braci.


Góry drżą przed nim, a pagórki się rozpływają; ziemia płonie przed jego obliczem, okrąg ziemi i wszyscy jej mieszkańcy.


I z najlepszych skarbów gór starożytnych, z najlepszych darów odwiecznych pagórków;


I z jednej krwi uczynił wszystkie narody ludzkie, żeby mieszkały na całej powierzchni ziemi, określiwszy czasy wcześniej wyznaczone i zamierzone granice ich zamieszkania;


A jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie nad tymi, którzy się go boją.


Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam i na wieki.


Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą.


Widziały cię góry i zadrżały, ulewa wód przeminęła. Przepaść wydała swój głos, wysoko podniosła swoje ręce.


Resztka Jakuba będzie też pośród pogan, wśród wielu narodów, jak lew między leśnymi zwierzętami i jak lwiątko między trzodami owiec, które – gdy przechodzi – depcze i szarpie, a nie ma nikogo, kto by je ocalił.


Mól bowiem pożre ich jak szatę, a robak pogryzie ich jak wełnę. Ale moja sprawiedliwość będzie trwać na wieki i moje zbawienie – z pokolenia na pokolenie.


Podnieście ku niebu swoje oczy i spójrzcie na dół, na ziemię: Niebiosa jak dym się rozwieją i ziemia jak szata się zestarzeje, a jej mieszkańcy zginą jak one. Ale moje zbawienie będzie trwać na wieki i moja sprawiedliwość nie ustanie.


Ale miłosierdzie PANA od wieków na wieki nad tymi, którzy się go boją, a jego sprawiedliwość nad synami synów;


Zanim zrodziły się góry, zanim ukształtowałeś ziemię i świat, od wieków na wieki ty jesteś Bogiem.


Dlaczego wyskakujecie, wzgórza wysokie? Na tej górze spodobało się Bogu mieszkać, tam PAN będzie mieszkał na wieki.


Góry topniały przed PANEM jak góra Synaj – przed PANEM, Bogiem Izraela.


A wszystkich tych królów oraz ich ziemie Jozue zdobył za jednym razem, gdyż PAN, Bóg Izraela, walczył za Izraela.


Gdy Najwyższy rozdzielał dziedzictwa narodom, a oddzielał synów Adama, wyznaczył granice narodom według liczby synów Izraela.


Choćby ubódł syna lub córkę, postąpią z nim według tego samego prawa.


Wprowadzisz go i zasadzisz na górze twego dziedzictwa, na miejscu, PANIE, które uczyniłeś swoim mieszkaniem, w świątyni, Panie, którą umocniły twoje ręce.


Są jak słoma na wietrze i jak plewa, którą wicher porywa.


Niech będą jak plewy na wietrze i niech anioł PANA ich rozproszy.


Czy ty nie jesteś od wieków, PANIE, mój Boże, mój Święty? My nie umrzemy. PANIE, postawiłeś ich na sąd. Ty, nasza Skało, przeznaczyłeś ich na karanie.


Usłyszą o tym narody i zadrżą. Smutek przejmie obywateli Filistei.


Wtedy zlękną się książęta Edomu, mocarzy Moabu ogarnie strach; struchleją wszyscy obywatele Kanaanu.


A góra Synaj cała dymiła, gdyż PAN zstąpił na nią w ogniu. Dym unosił się z niej jak dym z pieca i cała góra bardzo się trzęsła.


On przenosi góry, a ludzie nie zauważają, przewraca je w swoim gniewie.


Góry topią się jak wosk przed obliczem PANA, przed obliczem Pana całej ziemi.


Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.


ہمیں فالو کریں:

اشتہارات


اشتہارات