Biblia Todo Logo
آن لائن بائبل

- اشتہارات -




Abakuka 2:19 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

19 Biada temu, kto mówi do drewna: Obudź się! Porusz! – do niemego kamienia! Czyż on pouczy? Oto pokryty on złotem i srebrem, lecz żadnego ducha nie ma w jego wnętrzu!

باب دیکھیں کاپی

Biblia Gdańska

19 Biada temu! który mówi drewnu: Ocuć się, a kamieniowi niememu: Obudź się! Tenże to ma uczyć? Spojrzyj nań, powleczonyć jest złotem i srebrem; ale w nim niemasz zgoła żadnego ducha.

باب دیکھیں کاپی

UWSPÓŁCZEŚNIONA BIBLIA GDAŃSKA

19 Biada temu, który mówi do drewna: Przebudź się, a do niemego kamienia: Obudź się! Czyż on może nauczać? Spójrz na niego, jest powleczony złotem i srebrem, ale nie ma w nim żadnego ducha.

باب دیکھیں کاپی

Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Wydanie pierwsze 2018

19 Biada temu, kto do drewna mówi: Zbudź się! Albo: Porusz się! — do niemego kamienia! Czyż on jest w stanie pouczyć? Pokryty jest wprawdzie złotem albo srebrem, lecz żadnego ducha nie ma w jego wnętrzu!

باب دیکھیں کاپی

Nowa Biblia Gdańska

19 Biada temu, co woła do drewna: Ocuć się! Do martwego kamienia – Obudź się! Czyżby ten miał udzielać wskazówek? Patrzcie na niego! Powleczony jest srebrem i złotem, ale ducha żadnego w nim nie ma.

باب دیکھیں کاپی

Biblia Warszawska 1975

19 Biada temu, kto mówi do drewna: Obudź się! a do niemego kamienia: Rusz się! Czy może on dać wskazanie? Przybrany jest złotem i srebrem lecz ducha w nim nie ma żadnego,

باب دیکھیں کاپی




Abakuka 2:19
27 حوالہ جات  

Mają uszy, lecz nie słyszą, Nie ma też tchnienia w ich ustach.


Srebrem i złotem je upiększył, gwoździami i młotkami je wzmocnili – i się nie chwieje.


Srebro sklepane, sprowadzone z Tarszisz, i złoto z Ufaz – dzieło rzemieślnika i rąk złotnika; ich szata z błękitnej i czerwonej purpury – wszystkie one sprawą znawców.


A kobieta była odziana w purpurę i szkarłat, przyozdobiona złotem, drogocennymi kamieniami i perłami; w swojej ręce miała złoty kielich pełen obrzydliwości i nieczystości jej nierządu.


Będąc więc z rodu Bożego, nie powinniśmy sądzić, że Boskość jest podobna do złota albo srebra, albo do kamienia, wytworu rzemiosła i myśli człowieka.


Lecz przeciwko Panu niebios podniosłeś się i przyniesiono przed ciebie naczynia z Jego domu, a ty i twoi dostojnicy, twoje żony i twoje nałożnice piliście z nich wino i wysławiałeś bogów ze srebra i złota, miedzi i żelaza, drewna i kamienia, które nie widzą ani nie słyszą i nic nie wiedzą, a Boga, w którego ręce jest twoje tchnienie i wszystkie twoje ścieżki, nie uwielbiłeś.


Dlatego wydaję rozkaz, że każdy lud, naród lub język, który by bluźnił przeciwko ich Bogu, Szadraka, Meszaka i Abed-Nega, będzie poćwiartowany, a jego dom zamieniony w kupę śmieci, ponieważ nie ma innego Boga, który by mógł uratować w taki sposób.


A jeśli nie, to niech ci będzie wiadome, królu, że twoich bogów nie czcimy i złotemu posągowi, który wzniosłeś, pokłonu nie złożymy.


Dlatego w chwili, gdy cały lud usłyszał głos rogu, fletu, cytry, harfy, lutni, dud i wszelkiego rodzaju instrumentów muzycznych, ludy, narody i języki upadły i złożyły pokłon złotemu posągowi, który wzniósł król Nebukadnesar.


Król Nebukadnesar zbudował posąg ze złota, sześćdziesiąt łokci wysoki, sześć łokci szeroki, i postawił go na równinie Dura w prowincji babilońskiej.


Bo oto idą dni, gdy nawiedzę bóstwa Babilonu i cała jego ziemia się zawstydzi, i wszyscy jego przebici padną pośród niego.


Tępy jest każdy człowiek, bez poznania, zawstydzi się każdy złotnik z powodu posążka! Bo jego odlewy są kłamstwem i nie ma w nich ducha!


Ci, którzy wysypują złoto z worka i srebro miarą ważą na szalach, wynajmują złotnika, a on przerabia to na bożka, padają – tak – kłaniają mu się!


A jego resztę na bóstwo – przeznaczył na swego bożka! Pada przed nim i kłania mu się, i modli się do niego, i mówi: Ratuj mnie, bo jesteś moim bogiem!


Czy bożka? [Tego] odlał rzemieślnik, a złotnik powlókł złotem i przylutował [mu] srebrne łańcuszki.


Niech będą zawstydzeni wszyscy służący bożyszczom, Którzy chlubią się swoimi nicościami – Pokłońcie się Jemu, [wy], wszyscy bogowie!


I przestraszyli się żeglarze, każdy zawołał do swojego boga; wrzucili też do morza sprzęty, które były na okręcie, aby odciążyć go od nich. A Jonasz zszedł na tyły statku, położył się i twardo zasnął.


Bóstwa narodów to srebro i złoto, To dzieło ludzkich rąk.


Umarli nie ożyją, cienie zmarłych nie powstaną, dlatego że nawiedziłeś je i zniszczyłeś, i zatarłeś wszelką pamięć o nich.


Kto ogłaszał to od początku, tak że wiemy, i wcześniej, tak że możemy powiedzieć: Ma słuszność? Owszem, nie było głoszącego, owszem, nikogo, kto dał usłyszeć, owszem, nikt nie słyszał waszych słów.


Twój dział jest wśród gładkich [kamieni] jarów rzecznych! One – one są przydzielone ci losem. Również im wylewałaś ofiary z płynów, składałaś ofiary z pokarmów – czy z ich powodu mam ustąpić?


którzy mówią do drewna: Ty jesteś moim ojcem! A do kamienia: Ty mnie urodziłeś! Gdyż obrócili się do Mnie plecami, a nie twarzą, a w czasie swojej niedoli mówią: Powstań i wybaw nas!


A gdzie twoi bogowie, których sobie zrobiłaś? Niech powstaną, jeżeli mogą cię wybawić w czasie twojej niedoli! Gdyż [jaka] liczba twoich miast, tyle jest twoich bogów, Judo!


Gdyż ustawy ludów są niczym! Tak, są drzewem z lasu! Wyciął je – pracą rąk rzemieślnika – siekierą!


Ogłupiony jest każdy człowiek bez [tego] poznania, okpiony każdy odlewnik przez bożka, gdyż kłamstwem jest jego odlew – i nie ma w nich ducha.


Pili wino i wysławiali bogów ze złota, srebra, miedzi, żelaza, drewna i kamienia!


ہمیں فالو کریں:

اشتہارات


اشتہارات