Biblia Todo Logo
آن لائن بائبل

- اشتہارات -




2 Koryntów 7:5 - Biblia to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Wydanie pierwsze 2018

5 Bo gdy przybyliśmy do Macedonii, nasze ciało nie miało chwili wytchnienia. Przeciwnie, zewsząd byliśmy dręczeni — na zewnątrz walki, wewnątrz obawy.

باب دیکھیں کاپی


مزید ورژن

Biblia Gdańska

5 Albowiem gdyśmy przyszli do Macedonii, ciało nasze żadnego odpoczynku nie miało, ale we wszystkiem byliśmy uciśnieni, zewnątrz walki, a wewnątrz postrachy.

باب دیکھیں کاپی

Słowo Życia

5 Po przybyciu do Macedonii nie doznaliśmy żadnej ulgi. Wszędzie bowiem czekały na nas kłopoty. Napotykaliśmy różne zewnętrzne przeciwności, a w sercu mieliśmy strach.

باب دیکھیں کاپی

UWSPÓŁCZEŚNIONA BIBLIA GDAŃSKA

5 Kiedy bowiem przybyliśmy do Macedonii, nasze ciało nie zaznało żadnego odpoczynku, ale zewsząd byliśmy uciśnieni: na zewnątrz walki, a wewnątrz obawy.

باب دیکھیں کاپی

Nowa Biblia Gdańska

5 Bo i my, kiedy przyszliśmy do Macedonii, nasze ciało nie miało żadnego odpoczynku, lecz we wszystkim byliśmy utrapieni; zewnątrz walki, a wewnątrz lęki.

باب دیکھیں کاپی

Biblia Warszawska 1975

5 Bo nawet wtedy, gdy przybyliśmy do Macedonii, ciało nasze nie zaznało żadnego odpoczynku, lecz zewsząd byliśmy uciśnieni walkami zewnątrz, obawami od wewnątrz.

باب دیکھیں کاپی




2 Koryntów 7:5
23 حوالہ جات  

Nie miałem jednak spokoju ducha, ponieważ nie znalazłem tam Tytusa, mojego brata. Pożegnałem więc Troadczyków i odszedłem do Macedonii.


Na zewnątrz osieroci ich miecz, a wewnątrz komnat — groza, padnie młodzieniec wraz z panną i niemowlę z człowiekiem sędziwym!


Gdy zamieszki ustały, Paweł posłał po uczniów, dodał im otuchy, pożegnał się z nimi i odszedł do Macedonii.


A zatem nie mogąc tego dłużej znieść, postanowiłem dowiedzieć się o waszej wierze i zatroszczyć się, aby w jakiś sposób zwodziciel nie pokonał was w próbie, a nasz trud nie okazał się daremny.


Martwię się o was. Czy czasem mój trud nad wami nie poszedł na marne?


Weźcie pod uwagę, że napisałem o tym do was również po to, aby się przekonać, na ile jesteście wypróbowani i czy jesteście posłuszni we wszystkim.


Właśnie po to napisałem wcześniej, aby po przybyciu nie doznać smutku ze strony tych, którzy powinni mnie cieszyć, przekonany co do was, że moja radość jest radością was wszystkich.


Zawitam do was po przejściu przez Macedonię, bo właśnie ją teraz przemierzam.


Zapewniam was, bracia, na chlubę, którą mi jesteście w naszym Panu, Jezusie Chrystusie: Ja codziennie liczę się ze śmiercią.


Stwierdziłeś: Biada mi! PAN dodał smutek do mojego bólu. Zmęczyłem się wzdychaniem i nie znajduję wytchnienia.


Tak, słyszałem szepty wielu: Groza dokoła! Donieście! I my doniesiemy na niego! Wszyscy moi przyjaciele czyhają na mój upadek: Może da się go zwabić i pokonać, i wywrzeć na nim zemstę.


Jestem niepocieszony w moim smutku. Moje serce omdlewa.


Nie wychodźcie na pole! Nie udawajcie się w drogę! Tak! Tam miecz wroga! Groza wokoło!


I będą ludy na popiół spalone, jak wycięte ciernie spłoną w ogniu!


Trwożą go zewsząd strachy i płoszą go na każdym kroku.


Gołębica jednak nie znalazła miejsca na spoczynek i wróciła z powrotem do arki. Woda wciąż pokrywała powierzchnię całej ziemi. Noe wyciągnął rękę, ujął gołębicę i wniósł ją do siebie do arki.


przekazanym przez Macedonię i Achaję. Uznały one za właściwe złożyć się na potrzeby ubogich wśród świętych w Jerozolimie.


ہمیں فالو کریں:

اشتہارات


اشتہارات