Etiên den cuù ye bɔ́ a: «Kɔ̀cɔ̀! Bí bɔ̀ dúágá-tie bɔ̀ mé ndòn kuú lè! Bí né yeé sòn mé Cúcuí Ŋagâ taré! Bí saán cu né ka sòn-Càŋ faá bɔ̀ tele biì léí jɔ̀gɔ̀ nɔ.
Càŋ a bɔ́ bí bɔɔ́ yulá Cúcuí Càŋ temé; bí kɔ́ɔ ye mágá Càŋ nùà njèh yoòr biì né bú. Temé beèh lè die né mé bú, ye loù sâ wa, Càŋ nde né béh dé kèì cên yili sɔm ma.
Mɔ né ménâ, huaán mò, seé mé Càŋ lé haá kwaá naâ beè yeè doô, té be mé njéh dù, wanɔɔ́ŋ nde né nyimé yuo. Càŋ lé wò haá naâ kɔɔ́; lé naâ loù mé mè lé baà naâ wò be felè doô.