زَبور 89:2 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

² من گوَشت که ”تئیی مِهر اَبدمان اِنت و تئو وتی وپاداری، آسمانا کاهِم کرتگ.“

زَبور 89:2 Marejeleo ya Msalaba

زَبور 103:17

بله هُداوندئے مِهر، اَزل تان اَبد هما مردمانی همراه اِنت که آییئے تُرسِش دلا اِنت و آییئے اَدل، اِشانی چُکّ و نماسگانی همراه،

زَبور 119:89

او هُداوند! تئیی هبر اَبدمان اِنت، آسمانا مُهر اۆشتاتگ.

زَبور 146:6

هماییئے سرا که زمین و آسمانئے جۆڑ کنۆک اِنت و دریا و هر چے که دریایا هست، هماییئے سرا که تان اَبد وپادار اِنت،

زَبور 36:5

او هُداوند! تئیی مِهر اَرشا رسیت و وپاداری تان جمبران.

زَبور 40:11

او هُداوند! منا چه وتی رهمتا زِبهر مکن، تئیی مِهر و وپا تان اَبد منا اێمن بدارات.

زَبور 42:1

آسکئے پئیما که په کئورئے آپان زهیروار اِنت، همے پئیما، او منی هُدا، منی اَرواه تئیی زهیران اِنت.

زَبور 89:37

چۆ ماها تان اَبد برجاهَ مانیت، که جمبرانی تها تچک و راستێن شاهدے.“ اۆشت...

زَبور 89:5

او هُداوند! آسمان تئیی اجبێن کاران ستا کنت و تئیی وپاداریا هم، پاکێنانی دیوانا.

مَتّا 24:35

زمین و آسمان گارَ بنت، بله منی هبر هچبر گار و زیانَ نبنت.

لوکا 1:50

آییئے مِهر و رهمت، هما سجّهێنانی پُشت در پُشتا مانیت که آییئے تُرسِش دلا هست‌اِنت.