زَبور 119:143 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹⁴³ سکّی و سۆری منی سرا آتکگ‌اَنت بله تئیی هُکم منی شادمانی اَنت.

زَبور 119:143 Marejeleo ya Msalaba

زَبور 116:3

مرکئے سادان پتاتگ‌اَتان، کبرئے تُرس منی سرا کَپتگ‌اَت گم و اندۆهانی بندیگ اتان.

زَبور 119:107

او هُداوند! من سکّ اَزاب سگّتگ، اَنچش که کئولِت کرتگ، منا زندگ بدار.

زَبور 119:16

چه تئیی هُکمان شادمانَ بان و تئیی هبرا نشمۆشان.

زَبور 119:47

چه تئیی هُکمان شادمان آن، که منا دۆست اَنت.

زَبور 119:77

تئیی رهمت منا سَر باتنت تان زندگ بمانان، که تئیی شَریَت منی شادمانی اِنت.

زَبور 130:1

من چه جُهلانکیان ترا تئوارَ کنان، او هُداوند!

یوهَنّا 4:34

ایسّایا گوَشت: ”منی وراک اِش اِنت که وتی دێم دئیۆکئے واهگا پوره بکنان و آییئے کاران سَرجم بکنان.