زَبور 107:1 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹ هُداوندئے شُگرا بگرێت که نێک اِنت و مِهری اَبدمان.

زَبور 107:1 Marejeleo ya Msalaba

زَبور 100:5

که هُداوند نێک اِنت و مِهری اَبدمان، آییئے وپاداری نَسلانی نَسل برجاهَ مانیت.

زَبور 103:17

بله هُداوندئے مِهر، اَزل تان اَبد هما مردمانی همراه اِنت که آییئے تُرسِش دلا اِنت و آییئے اَدل، اِشانی چُکّ و نماسگانی همراه،

زَبور 105:1

هُداوندئے شُگرا بگرێت و هماییئے ناما بگرێت، کئومان چه آییئے کاران سهیگ کنێت.

زَبور 106:1

هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا. هُداوندئے شُگرا بگرێت که نێک اِنت و مِهری اَبدمان.

زَبور 118:1

هُداوندئے شُگرا بگرێت که نێک اِنت و مِهری اَبدمان.

زَبور 119:68

تئو نێک ائے و نێکیَ کنئے، وتی هُکمان منا سۆج دئے.

مَتّا 19:17

ایسّایا گوَشت: ”تئو چێا نێکیئے بارئوا چه من جُستَ کنئے؟ ’نێکێن‘ تهنا یکّے، آ هُدائے جند اِنت، اگن تئو زِندمانَ لۆٹئے، گڑا هُدائے هُکمانی سرا کار کن.“

لوکا 1:50

آییئے مِهر و رهمت، هما سجّهێنانی پُشت در پُشتا مانیت که آییئے تُرسِش دلا هست‌اِنت.