زَبور 104:27 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

²⁷ سجّهێنانی چَمّ ترا سَکّ اَنت، که آیانی وراکا په وهد بدئیئے.

زَبور 104:27 Marejeleo ya Msalaba

پێدایش 6:21

هر پئیمێن وراک و وَردِن بزور گۆن. اَمبارِش کن که شمئیگ و هئیوانانی ورگئے کارا کاینت.“

زَبور 136:25

هما که سجّهێن سَهداران رۆزیگَ دنت، مِهری اَبدمان اِنت.

زَبور 147:9

آ، هئیوانان وراکَ دنت و گوَراگان هم، وهدے پریاتَ کننت.

زَبور 36:6

تئیی اَدل و راستی بُرزترێن کۆهانی ڈئولا اِنت و اِنساپ، مزنێن جُهلانکیانی. او هُداوند! تئو ائے که انسان و هئیوانئے رَکّێنۆک ائے.