7 وَ وَكِتْ أُرِيَّا جَاءْ لِدَاوُدْ، هُو سَأَلَهْ مِنْ عَافِيَةْ يُوَابْ وَ الْعَسْكَرْ وَ خَبَرْ الْحَرِبْ.
وَ دَاوُدْ خَلَّى خُمَامَهْ لِلْحَرَسْ هَنَا الْخُمَامْ وَ جَرَى بَكَانْ الْحَرِبْ وَ سَلَّمْ أَخْوَانَهْ.
وَ إِسْرَائِيلْ قَالْ لَيَّهْ: «أَمْشِي أَلْقَاهُمْ وَ شِيفْ كِكَّيْف مُقْعَدْهُمْ مَعَ الْغَنَمْ. وَ جِيبْ لَيِّ خَبَرْ عَافِيِتْهُمْ.» وَ خَلَاصْ، إِسْرَائِيلْ رَسَّلْ يُوسُفْ مِنْ وَادِي حِبْرُونْ وَ يُوسُفْ مَشَى عَلَيْ حِلَّةْ شَكِيمْ.
وَ هُو قَالْ: «هُو قَاعِدْ عَافَيْ وَلَّا؟» وَ رَدَّوْا لَيَّهْ وَ قَالَوْا: «عَافَيْ. وَ دِيكْ بِنْتَهْ رَاحِيلْ جَايَةْ بِالْغَنَمْ.»
وَكِتْ يَسْرُونْ وَصَّلْ، مُوسَى مَرَقْ لَاقَاهْ وَ بَرَكْ قِدَّامَهْ وَ حَبَّاهْ. وَ أَسَّاءَلَوْا خَبَرْ عَافِيِتْهُمْ وَ بَعَدْ دَا، دَخَلَوْا الْخَيْمَةْ.
وَ طَوَّالِي، دَاوُدْ رَسَّلْ لِيُوَابْ وَ قَالْ: «رَسِّلْ لَيِّ أُرِيَّا الْحِتِّي.» وَ خَلَاصْ، يُوَابْ رَسَّلَهْ لَيَّهْ.