وَ لَاكِنْ إِنْتِ، يَا مَدِينَةْ الْقُدُسْ، بَعَدْ تَخْرَبَيْ، تِسَوِّي شُنُو؟ مَالَا تَلْبَسَيْ لُبَاسْ جَمِيلْ أَحْمَرْ تُشْو وَ تِدِسِّي زِينِتْكِ هِنْت الدَّهَبْ وَ تِكَحِّلِي عُيُونْكِ؟ إِنْتِ تِجَمِّلِي نَفِسْكِ سَاكِتْ بَسْ! أَشَانْ صُدْقَانْكِ الْجَرَوْا وَرَاكِ كُلَ، يَكْرَهَوْكِ وَ يِدَوْرُوا مَوْتكِ.
